Thelema Abbey: ο μικρός ναός του Άλιστερ Κρόουλι στη Σικελία

Το 1919, ο Άλιστερ Κρόουλυ -ο γνωστός μυστικιστής και αποκρυφιστής που αυτοαποκαλούνταν "Θηρίο 666" (The Great Beast 666)- είχε μια αποκάλυψη: αυτός και οι ακόλουθοι του έπρεπε να δημιουργήσουν ένα ιερό, που θα τους επέτρεπε να ζουν το νόμο του Θελήματος (Thelema) -της θρησκείας που δημιούργησε- σε καθημερινή βάση. Το Thelema Abbey -όπως το αποκάλεσε- θα δημιουργούνταν στο μικρό ψαροχώρι Cefalù, στην Σικελία.

Ο Κρόουλυ αγόρασε τη Villa Santa Barbara για λίγα χρήματα. Ήταν ένα ισόγειο σπίτι που έβλεπε στη Μεσόγειο. ΤΟ κοινό δωμάτιο χρησιμοποιούνταν για τελετουργικές πρακτικές και είχε έναν πορφυρό "Magick" κύκλο, που ήταν σημαδεμένος με τα σημεία των μεγαλύτερων θεοτήτων του Θελήματος. Το δωμάτιο του Κρόουλυ, το ονόμαζε ο ίδιος "La chambre des cauchemars" ή το "Δωμάτιο των Εφιαλτών". Ήταν εξολοκλήρου βαμμένο από τον ίδιο με ερωτικές τοιχογραφίες, ερμαφρόδιτα ξωτικά και έντονα, χρωματιστά τέρατα. Αυτό το ιδιωτικό δωμάτιο χρησιμοποιήθηκε για συγκεκριμένες νυχτερινές μυήσεις, όπου χρησιμοποιούνταν ναρκωτικά.

Ο Κρόουλι με τα ρούχα του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής - πηγή

Ο Κρόουλυ θεωρούσε τον ναό του κάτι σαν σχολείο της Μαγείας (Magik) και του έδωσε κατάλληλο όνομα αποκαλώντας το "Collegium ad Spiritum Sanctum" ή Κολέγιο εναντίον του Αγίου Πνεύματος.

Η περίοδος του Cefalù ήταν μια από τις καλύτερες για τον Κρόουλυ, αν και υπέφερε από την εξάρτιση των ναρκωτικών και έγραψε το "Diary of a Drug Fiend" για να χρηματοδοτήσει την κοινότητα του. Το 1922, το πείραμα του μοναχισμού σταμάτησε όταν ο Raoul Loveday, ένας νεαρός μαθητής πέθανε από τυφώδη πυρετό όταν είπε νερό από μια πηγή.

Το έμβλημα της θρησκείας του Κρόουλι, Θέλημα - πηγή

Ο Κρόουλυ και οι άνθρωποι του εκδιώχθηκαν από το Μουσολίνι, ο οποίος δεν είχε καμία συμπάθεια για την πορνογραφικό τέχνη ή τον μυστικισμό. Μόλις έκλεισε το Abbey, οι χωρικοί ασβέστωσαν τις τοιχογραφίες. Από τότε το σπίτι θεωρήθηκε στοιχειωμένο και εγκαταλείφθηκε μέχρι το 1955, όταν το βρήκαν ο πειραματικός σκηνοθέτης Kenneth Anger και ο καθηγητής σεξολογίας Άλφρεντ Κίνσεϊ και προσπάθησαν να αναστηλώσουν το Chambre des Cauchemars, αποκαλύπτοντας το παρελθόν της κοινότητας του Κρόουλυ. Αλλά η έλλειψη χρημάτων και ο ξαφνικός θάνατος του Κίνσεϊ σταμάτησαν το εγχείρημα.

Το Thelema Abbey υπάρχει ακόμα και μπορεί όποιος θέλει να το επισκεφτεί και να δει μερικά απομεινάρια των τοιχογραφιών, και έτσι να πάρει μια γεύση της υπερβατικής κοσμολογίας του Κρόουλυ.

Μέχρι το 2010 το Abbey ήταν προς πώληση.

φωτογραφίες: Luigi Santos-Hammarlund
πηγή

25 μηνύματα, που δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί

Κώδικες, μηνύματα που δεν έχουν παραληφθεί και άλυτα μυστήρια. Μια λίστα για δυνατά μυαλά. Αν λύσετε κάποιο από αυτά, να ειδοποιήσετε τις αρχές

Σας παρουσιάζουμε τη λίστα με τα 25 από τα πιο αινιγματικά άλυτα μυστήρια και κώδικες όλου του κόσμου. Το μυστήριο συνεχίζεται μέχρι σήμερα και όσοι θεωρείτε ότι μπορείτε να βρείτε άκρη, παρακάτω μπορείτε να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας.


O αλγόριθμος κρυπτογράφησης Beale

Ο αλγόριθμος κρυπτογράφησης Beale περιλαμβάνει τρία κρυπτοκείμενα που υποτίθεται ότι αποκαλύπτουν την τοποθεσία ενός από τους μεγαλύτερους κρυμμένους θησαυρούς στην ιστορία των ΗΠΑ: χιλιάδες λίρες από χρυσό, ασήμι και κοσμήματα. Η ύπαρξη του θησαυρού αρχικά “εντοπίστηκε” από έναν μυστηριώδη άνδρα με το (γνωστό) όνομα Thomas Jefferson Beale, το 1818 στο Κολοράντο.


Το Χειρόγραφο Voynich

Το χειρόγραφο πήρε το όνομά του από τον πολωνικής καταγωγής Αμερικανό βιβλιοπώλη και παλαιοπώλη, Wilfrid M. Voynich, ο οποίος το απέκτησε το 1912. Το εν λόγω χειρόγραφο είναι ένα λεπτομερές βιβλίο 240 σελίδων, γραμμένο σε μια γλώσσα που παραμένει και σήμερα εντελώς άγνωστη. Οι σελίδες του είναι γεμάτες με πολύχρωμα σχέδια, παράξενα διαγράμματα, περίεργα γεγονότα και φυτά που δεν θυμίζουν κανένα γνωστό είδος, συμβάλλοντας έτσι στην ίντριγκα του εγγράφου και στη δυσκολία αποκρυπτογράφησης.


Τα κρυπτογραφημένα μηνύματα του Zodiac

Ο λόγος για μια σειρά τεσσάρων κρυπτογραφημένων μηνυμάτων που πιστεύεται ότι έχουν γραφτεί από τον διάσημο Zodiac Killer, έναν κατά συρροή δολοφόνο, ο οποίος τρομοκρατούσε τους κατοίκους του San Francisco Bay Area στα τέλη του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Οι επιστολές πιθανόν γράφτηκαν ως ένας τρόπος να κοροϊδέψει τους δημοσιογράφους και την αστυνομία. Μόνο ένα από τα μηνύματα έχει αποκρυπτογραφηθεί, ενώ τα υπόλοιπα τρία παραμένουν άλυτα.


Το κρυπτογραφημένο γλυπτό Kryptos (φωτογραφία στην αρχή)

To Kryptos είναι ένα μυστηριώδες κρυπτογραφημένο γλυπτό που σχεδιάστηκε από τον καλλιτέχνη Jim Sanborn και βρίσκεται ακριβώς έξω από την έδρα της CIA στο Λάνγκλεϊ της Βιρτζίνια. Πρόκειται για 865 συνολικά χαρακτήρες που δεν βγάζουν κανένα νόημα, που είναι γραμμένοι σε χαλκό πάχους 1,25 εκ.

Ο γλύπτης εμπνεύστηκε το έργο του από την ελληνική λέξη "κρυφός" και θεωρεί ότι είναι ένας στοχασμός στη φύση της μυστικότητας αφού το μήνυμά του είναι εξ ολοκλήρου κρυπτογραφημένο.


Το κρυπτογραφημένο μήνυμα του Edward Elgar

Το 1897, ο συνθέτης Edward Elgar έστειλε αυτό το κρυπτογραφημένο μήνυμα σε μια 23χρονη φίλη του, την Dora Penny


Βιβλίο για την κρυπτογραφία από τον Agapeyeff

Ο Alexander d'Agapeyeff έγραψε ένα βιβλίο για την κρυπτογραφία το 1939 συμπεριλαμβανομένης μιας που δημιούργησε ο ίδιος


Γραμμική Α

Γραμμική Α: Το 1990, ένας αριθμός πήλινων σπασμένων δοχείων βρέθηκαν στη Κρήτη και χρονολογούνται από το 1800 π.Χ. Περιέχει δυο γραφές, την Γραμμική Α και Β. Μόνο η Β έχει αποκρυπτογραφηθεί


Ο δίσκος της Φαιστού

Το μυστήριο του δίσκου της Φαιστού είναι μια ιστορία από τα μέρη μας. Ανακαλύφθηκε από τον ιταλό αρχαιολόγο Luigi Pernier το 1908 στο μινωικό ανάκτορο της Φαιστού. Ο δίσκος είναι κατασκευασμένος από ψημένο πηλό και περιέχει μυστηριώδη σύμβολα που ενδέχεται να αντιπροσωπεύουν μια άγνωστη μορφή ιερογλυφικών. Πιστεύεται ότι έχει σχεδιαστεί κάποια στιγμή κατά τη δεύτερη χιλιετία π.Χ.


Κρυπτογραφία σε ράβδους χρυσού

Επτά ράβδοι χρυσού που βρέθηκαν στη Σαγκάη. Περιέχουν εικόνες, γράμματα και λατινικά γράμματα


Κρυπτογραφήματα από τον πολιτισμό της κοιλάδας του Ινδού

Ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού υπήρχε μεταξύ 2600-1800 π.Χ.. 'Άφησαν πίσω τους χιλιάδες αντικείμενα χαραγμένα


Οι κώδικες Feynman
Το 1987, ο RIchard Feynman έδωσε τρεις κώδικες σε έναν συνάδελφο. Από τότε μόνο ένας έχει λυθεί.

Ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς, ο οποίος τιμήθηκε και με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την δουλειά του στην Κβαντική Μηχανική, ειδικά για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της Κβαντικής ηλεκτροδυναμικής.


Γερμανικός μηχανισμός κρυπτογράφησης του Β 'Παγκόσμιου Πόλεμου
Μηχανισμός κρυπτογράφησης που χρησιμοποιήθηκε από τη Γερμανία στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε ως αποτέλεσμα ορισμένα από τα μηνύματα να μην αποκρυπτογραφηθούν.

Μήνυμα σε περιστέρι
Μήνυμα που βρέθηκε στο δεμένο στο πόδι ενός περιστεριού που ποτέ δεν κατάφεραν να το αποκρυπτογραφήσουν

Το Rongorongo
Το 1868, οι Ευρωπαίοι βρήκαν ξύλινα γλυπτά θρησκευτικών χειροποίητων αντικειμένων και επιπλέον αρκετών επιγραφών γνωστών ως Rongo - Rongo, οι οποίες αποτελούσαν ένα αρχείο της χαμένης γλώσσας του Rapa Nui

Το Rongorongo είναι ένα σύστημα μυστηριωδών ιερογλυφικών που ανακαλύφθηκε γραμμένο σε διάφορα αντικείμενα στα Νησία του Πάσχα. Πολλοί πιστεύουν ότι αντιπροσωπεύουν ένα χαμένο σύστημα γραφής ή μία πρώτη γραφή και θα μπορούσε να είναι ένας από τις μόλις 3 ή 4 ανεξάρτητες εφευρέσεις της γραφής στην ιστορία της ανθρωπότητας.


Vinca

Μια συλλογή από σύμβολα που βρέθηκαν σε χειροποίητα αντικείμενα που χρονολογούνται από το 6.000 έως το 4.500 π.Χ. Δεν είναι γνωστό αν αυτά τα σύμβολα είναι ένα σύστημα γραφής.


Επιγραφή Proto-Elamite

Επιγραφή που βρέθηκε στο νοτιοδυτικό Ιράν και χρονολογείται από το 2900 π.Χ


Κώδικας Rohonc

Επιγραφή που βρέθηκε στην Ουγγαρία γραμμένη σε άγνωστη γλώσσα


Το μυστήριο του Taman Shud

Ένα πτώμα ξεβράστηκε στις ακτές του Somerton στην περιοχή Αδελαΐδα, το 1948 μαζί με κάτι χαρτάκια. Το θύμα δεν αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, δεν έφερε κανένα τραύμα και δεν βρέθηκε δηλητήριο στον οργανισμό του. Κανείς δεν γνωρίζει πώς πέθανε. Το μόνο στοιχείο που βρέθηκε πάνω του ήταν ένα σημείωμα με τις λέξεις "Tamam Shud", (τετέλεσται). Η φράση ήταν απόσπασμα από ένα βιβλίο με ποιήματα του Ομάρ Καγιάμ, το οποίο βρέθηκε κοντά στο πτώμα. Μέσα στο βιβλίο οι αρχές βρήκαν ένα κωδικοποιημένο μήνυμα που ακόμα δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί και η υπόθεση παραμένει άλυτη.


Το μυστήριο McCormick

Το 1999, το πτώμα του Ricky McCormick βρέθηκε στο ανατολικό Μιζούρι. Στις τσέπες του είχε δυο αλγόριθμους κρυπτογραφημένους. Το FBI έχει ζητήσει τη βοήθεια του κοινού


Chaocipher

Το κείμενο ήταν στην αυτοβιογραφία του συγγραφέα JF κ. Byrne.


Επιγραφή στο Staffordshire

Εκ πρώτης όψεως, αυτό το μνημείο από τον 18ο αιώνα στο Staffordshire της Αγγλίας, δεν έχει κάτι το παράξενο. Όμως, με μια πιο προσεκτική ματιά, ο παρατηρητής θα δει μία μυστηριώδη επιγραφή: DOUOSVAVVM. Εδώ και 250 χρόνια, κανείς δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει τι σημαίνουν αυτά τα γράμματα.

Κώδικας Navajo
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι σύμμαχοι χρησιμοποιούσαν τη γραφή των Ινδών Navajo.


Blitz

Ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου σε ένα βομβαρδισμένο κελάρι στο Ανατολικό Λονδίνο. Απεικονίζουν 50 καλλιγραφικά σύμβολα ... πιθανώς του 18ου αιώνα.


Η κρυπτογράφηση Vigenere

Η κρυπτογράφηση Vigenere είναι μια μέθοδος κρυπτογράφησης με την μορφή της πολυαλφαβητικής υποκατάστασης και έχει εφευρεθεί εκ νέου πολλές φορές. Η μέθοδος περιγράφηκε αρχικά το 1553 από τον Giovan Battista Bellaso.

Η κρυπτογράφηση αυτή είναι γνωστή γιατί, ενώ είναι εύκολο να τη κατανοήσουν και να την εφαρμόσουν, φαίνεται συχνά στους αρχάριους να είναι ακατόρθωτο να την αποκρυπτογραφήσουν.

Για την κρυπτογράφηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας πίνακας γνωστός ως τετράγωνο ή πίνακας Vigenere.


Κρυπτογραφημένα μηνύματα του Sir Francis Bacon

Λογοτεχνικό έργο του Sir Francis Bacon με κρυπτογραφημένα μηνύματα. Υπήρξε εικασίες ότι ήταν ο υπεύθυνος για τα έργα του Σαίξπηρ

πηγή

«Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστικό στην ιστορία της ανθρωπότητας»: Τί υποστήριζε ο Πλούταρχος (βίντεο)

Ο Πλούταρχος είχε πει σε ανθρώπους του περιβάλλοντός του ότι ο Λούκουλλος είχε παρατάξει τα στρατεύματά του σε θέση μάχης όταν ξαφνικά ο αέρας σχίστηκε και ανάμεσα στα δύο στρατεύματα έπεσε ένα φλεγόμενο σώμα σε σχήμα πιθαριού.

Οι δύο παρατάξεις εγκατέλειψαν τη μάχη μετά την εμφάνιση του αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενου αντικειμένου...

Ο Αμερικανός επιστήμονας Δρ Μάικλ Βολφ ισχυρίστηκε πως υπήρξε μέλος της δορυφορικής κυβέρνησης για πάνω από εικοσιπέντε χρόνια.

Βρισκόταν σε ένα πολύ υψηλό «Υπεράνω Κορυφαίας Μυστικότητας», επίπεδο διαβάθμισης ασφάλειας και εργάστηκε κυρίως σε κοινά επιστημονικά προγράμματα εξωγήινων και ανθρώπων.

Σε μια πυραμίδα της Γκίζας έχει ανακαλυφθεί... μια αστροπύλη! Ερευνητές επιστήμονες πιστεύουν ότι πρόκειται για έναν φακό, ο οποίος δημιουργεί σκουλικότρυπες προς οποιοδήποτε σημείο του Σύμπαντος.

Δείτε ένα βίντεο που δείχνει τι ακριβώς βρίσκεται εκεί έξω και που σίγουρα μας έχουν επισκεφτεί...

Όλα τα αποσπάσματα είναι αληθινά, μαγνητοσκοπημένα από αστροναύτες.

πηγή

10 φρικτές αρχαιολογικές ανακαλύψεις που δεν θα δεις στην τηλεόραση. Με Την #5 Θα σοκαριστείτε…!

Όταν ακούμε για το επάγγελμα το αρχαιολόγου, στους περισσότερους από εμάς θα έρχεται στο μυαλό ο Indiana Jones.

Η αλήθεια είναι ότι συνήθως η δουλειά αυτή είναι αρκετά βαρετή αλλά
έχουν τύχει φορές που γίνεται τρομερά ενδιαφέρουσα ανάλογα με την εκάστοτε ανακάλυψη.

Το να βρεθούν ανθρώπινοι σκελετοί είναι ένα αρκετά συχνό φαινόμενο αλλά σχεδόν πάντα τραβάει το ενδιαφέρον των ειδικών. Όταν πάλι έρχεται στην επιφάνια ένας μαζικός τάφος με βασανισμένα κορμιά ή μουμιοποιημένους ανθρώπους τότε οι σφιγμοί ανεβαίνουν.

Παρακολουθήστε 10 φρικτές αρχαιολογικές ανακαλύψεις που δεν θα δεις στην τηλεόραση.

πηγή

Ιστορικές συναθροίσεις πνευματιστών

Ήταν στα τέλη του 19ου-αρχές 20ού αιώνα όταν ο πνευματισμός, η πεποίθηση δηλαδή ότι η επικοινωνία με τον κόσμο των νεκρών είναι δυνατή, έγινε δημοφιλής στέλνοντας τα μέντιουμ στα ουράνια της επαγγελματικής αποκατάστασης!

Και βέβαια οι συναθροίσεις για προσκλήσεις πνευμάτων και ψυχών είχαν την τιμητική τους, με τα μέντιουμ να λειτουργούν ως μεσάζοντες μεταξύ των δύο κόσμων, ρίχνοντας γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στους νεκρούς και όσους έμειναν πίσω.

Το πανταχού παρόν μέντιουμ δεν περιοριζόταν απλώς στο κάλεσμα του πνεύματος και την παράδοση των μηνυμάτων του, αλλά αναλάμβανε και το ιερό καθήκον να αποδείξει την παρουσία του πνεύματος στον χώρο. Οι τεχνικές εδώ ποίκιλαν και είχαν να κάνουν από μετεωρισμό αντικειμένων και κρούση κουδουνιών μέχρι και παραγωγή μιας σωματικής ουσίας που ονομάστηκε «εκτόπλασμα» (το εξωτερικό στρώμα του ζωικού κυττάρου δηλαδή).

Αυτά ήταν φυσικά κάτι παραπάνω από πειστικά τρικ, με μια σειρά από ερευνητές και δημοσιογράφους να προσπαθούν ματαίως να αποκαλύψουν την απάτη, μέσα από πύρινα άρθρα κατά των τσαρλατάνων αλλά και των εύπιστων φυσικά πελατών τους.

Και βέβαια υπάρχουν και φωτογραφίες της εποχής που αποδεικνύουν πόσο ζοφερά ήταν τα πράγματα μόλις 100 χρόνια πριν…

Συνάθροιση πνευματισμού στο Παρίσι (1870)

Το μέντιουμ (ο τύπος με τα μάτια του καλυμμένα) έδινε τα χέρια του στην ομήγυρη για να αποδείξει ότι δεν χειραγωγούσε τις καταστάσεις, αλλά τα «φαινόμενα» προέκυπταν φυσικά. Οι τσαρλατάνοι είχαν ωστόσο πολλές τεχνικές στη φαρέτρα τους για να φέρουν τα πράγματα στα μέτρα τους, όπως ας πούμε να κάνουν τα τραπέζια να γέρνουν και να ανασηκώνονται στον αέρα, τρανή απόδειξη της παρουσίας πνεύματος στον χώρο…

Παρίσι και πάλι (1900)

Άλλη μια συνεδρία στην οποία το τραπέζι χορεύει από μόνο του, αν και σήμερα οι μέθοδοι των πνευματιστών είναι λίγο πολύ γνωστές και ομοιάζουν σε ταχυδακτυλουργικά τρικ. Γι’ αυτό και θα δούμε σύντομα και τον Χουντίνι επί τω έργω!

Ρώμη αυτή τη φορά (1909)

Είπαμε, οι συναθροίσεις πνευματισμού είχαν την τιμητική τους τόσο στην Ευρώπη όσο και την Αμερική, εκεί στη στροφή του 20ού αιώνα. Εδώ μάλιστα πρόκειται για πείραμα, καθώς ο βαρόνος von Erhardt δεν τα έτρωγε αυτά έτσι εύκολα. Έστησε λοιπόν μια πειραματική διάταξη, μια φωτογραφική μηχανή δηλαδή με ανεξάρτητο φλας, για να τεστάρει την αξιοπιστία του δημοφιλέστατου μέντιουμ της Ρώμης Eusapia Paladino: κάθε φορά που το μέντιουμ έκανε τα δικά του, ο βαρόνος πατούσε ένα κουμπί που ενεργοποιούσε κάμερα και φλας, φωτίζοντας έτσι τη σκηνή πριν βγει το πουλάκι.

Τι βρήκε; Ότι «το τραπέζι περιφερόταν στον αέρα, η κάπα του μέντιουμ αφαιρέθηκε από αυτό που πιθανότατα ήταν τα χέρια του πνεύματος, αλλά και ένα μαντολίνο πετούσε στον αέρα»! Αν πέρασε το τεστ το μέντιουμ, ούτε λέξη…

Η φοβερή και τρομερή Marthe Beraud επί τω έργω (1910)

Το πασίγνωστο μέντιουμ της υφηλίου, η Marthe Beraud (γνωστή επίσης ως Eva C. και Eva Carriere), ακολουθούσε άλλη τεχνική για να αποδείξει την παρουσία του πνεύματος: το εκτόπλασμα. Η ουσία σχηματιζόταν υποτίθεται όταν το μέντιουμ έπεφτε σε υπερβατικές καταστάσεις έκστασης και μπορούσε να δημιουργηθεί μόνο σε συνθήκες πλήρους σκότους (τι περιμένατε;), καθώς το φως είναι όπως ξέρουμε μεγάλος εχθρός του εκτοπλάσματος.

Η ουσία εκχυνόταν από τις κοιλότητες του σώματος, στην Beraud συνήθως από το στόμα, τη μύτη και τα αυτιά. Τι ήταν όμως η διαβόητη ουσία; Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τυλιγμένη γάζα ή ακόμα και μουσελίνα, ενώ αργότερα γενικεύτηκε η χρήση των αρνίσιων πνευμόνων για τη δουλειά αυτή!

Η πάντα καινοτόμος Beraud ήταν μάλιστα η πρώτη που σκαρφίστηκε το συγκεκριμένο τρικ με το εκτόπλασμα, πείθοντας ακόμα και τον συγγραφέα του «Σέρλοκ Χολμς» σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ! Στη διπλανή φωτογραφία, τραβηγμένη το 1912, η Beraud σε άλλο ένα τέχνασμα, αυτή τη φορά και με φως. Τέτοια ήταν τα καμώματα της τύπισσας που ανάγκασε ομάδα επιστημόνων να παρακολουθήσουν το 1922 κάπου 15 συναθροίσεις της, καταφέρνοντας να απομυθοποιήσουν τα ταχυδακτυλουργικά της κόλπα ένα προς ένα…

Μετεώριση οργάνου (1920)

Μουσικό όργανο αιωρείται κατά τη διάρκεια πνευματιστικής συνεδρίας, κάνοντας όλους να αναφωνήσουν ότι είναι τα χέρια του φαντάσματος που κάνουν το μαγικό…

Το χέρι του πνεύματος (1920)

Ορίστε, μέχρι και στη φωτογραφία φαίνεται, τι άλλη απόδειξη θέλετε πια; Το μόνο τρωτό στην υπόθεση είναι ο φωτογράφος, ο διαβόητος καταγραφέας πνευμάτων William Hope, ο οποίος είχε βαλθεί να αποδείξει με τον φακό του ότι όλα όσα συνέβαιναν στις πνευματιστικές τελετές ήταν αληθινά στο έπακρο. Στην πραγματικότητα βέβαια πρόκειται για φωτογραφικό εφέ (διπλή έκθεση), αν και στη δεκαετία του 1920 μόνο οι μυημένοι στη φωτογραφία μπορούσαν να το ξέρουν…

Το «Margie Box» του Χάρι Χουντίνι 

Τα μέντιουμ της Αμερικής δεν είχαν μεγαλύτερο εχθρό από τον εμβληματικό μάγο Χάρι Χουντίνι, τον μαέστρο της εξαπάτησης, ο οποίος δεν μασούσε τα λόγια του και είχε χαρακτηρίσει δημοσίως τα μέντιουμ και τους πνευματιστές απατεώνες ολκής.

Αυτό που δεν ξέρουμε για τον διαπρεπή ταχυδακτυλουργό είναι ότι είχε βάλει σκοπό ζωής να ξεμπροστιάζει τους τσαρλατάνους (που του έκλεβαν εξάλλου την ταχυδακτυλουργική δουλειά!): είχε βάλει στο στόχαστρο πολλά ξακουστά μέντιουμ της Αμερικής, πηγαίνοντας στις συναθροίσεις τους και βλέποντας τα κόλπα τους, τα οποία απομυθοποιούσε εκ των υστέρων στις παραστάσεις του. Ακόμα και τη γυναίκα του είχε βάλει να πηγαίνει σε πνευματιστές για να ξεπατικώνει τις τεχνικές τους. Το 1924 λοιπόν ο Χουντίνι ήταν μέλος της εισαγγελικής επιτροπής που ερευνούσε τις απάτες του μέντιουμ της Βοστόνης Mina «Margery» Crandon, συζύγου αξιοσέβαστου μάλιστα καθηγητή χειρουργικής του Χάρβαρντ. Η Crandon είχε πάρει μέρος σε διαγωνισμό μέντιουμ που πρόσφερε παχυλότατο έπαθλο σε όποιον θα παρείχε «οπτική επιβεβαίωση πνευματιστικού φαινομένου».

Ο Χουντίνι έφτιαξε πράγματι το «Margie Box» με τα χεράκια του σε μια προσπάθεια να περιορίσει τις φυσικές κινήσεις του μέντιουμ μέσα στο δωμάτιο, για να μην μπορεί να κάνει τα κόλπα της (στη φωτογραφία το δοκιμάζει ο ίδιος ο Χουντίνι). Η επιτροπή παραβρέθηκε σε περισσότερες από 20 συναθροίσεις του μέντιουμ και οι έριδες έδιναν και έπαιρναν για το αν πράγματι έκανε αυτά που φαινόταν να κάνει, αν και στο τέλος η ομάδα προτίμησε να ακολουθήσει την οδό του Χουντίνι και να μην της απονείμει τελικά το βαρύτιμο βραβείο…

Η Meurig Morris (1931)



Η φωτογραφία απαθανατίστηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1931 και δείχνει το επίσης φοβερό και τρομερό μέντιουμ της Αγγλίας σε δημόσια πνευματιστική συνάθροιση σε λονδρέζικο θέατρο. Η τύπισσα έπεφτε σε έκσταση και καλούσε κατόπιν ένα πνεύμα, που ονόμαζε «Δύναμη», με το σώμα της να γίνεται άκαμπτο και τη φωνή της να μετατρέπεται από σοπράνο σε βαρύτονο όταν καταδεχόταν το πνεύμα να την καταλάβει!

Κατόπιν κήρυττε για διάφορα φιλοσοφικής και θρησκευτικής φύσεως θέματα (συνήθως για 45 λεπτά), ξαλάφρωνε τον κόσμο από τους οβολούς του και όλα ωραία όλα καλά. Για δείτε τη επί τω έργω…

Μέντιουμ επί τω έργω (1950)

Είπαμε, δεν ήταν ασυνήθιστο το μέντιουμ να ζητά από το πνεύμα να κάνει αισθητή την παρουσία του στον χώρο, αναγκάζοντάς το να μετεωρίζει αντικείμενα και άλλα τέτοια ωραία. Το εν λόγω μέντιουμ όμως τα έκανε μαντάρα, καθώς ο φωτογραφικός φακός την τσάκωσε να χρησιμοποιεί το γόνατό της για να κάνει το φακιρικό με το τραπέζι, δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι το αντικείμενο μετακινήθηκε από απόκοσμη δύναμη. Αμ δε…

πηγή

Η Μυστική Ιστορία Των UFO – Ντοκιμαντέρ Του National Geographic

Αρχίζοντας, θα πούμε και πάλι, πως, πολλά ακούμε και βλέπουμε, αλλά πάντα με δυσπιστία… Κι ας είναι κι από το National Geographic…

Από τις στρατιωτικές εκθέσεις και τις ενδείξεις των ραντάρ καθώς και τις μαζικές θεάσεις των UFO, το National Geographic θα αναλύσει τις πιο πειστικές αποδείξεις για την ύπαρξη των UFO.
«Αυτόπτες» μάρτυρες και εμπειρογνώμονες μιλούν για τις εμπειρίες τους αλλά και τα ευρήματά τους. Μια εξερεύνηση του National Geographic στη Μυστική Ιστορία των UFOs.

πηγή

9 τρομακτικοί αστικοί μύθοι από το βικτοριανό Λονδίνο

 

Θύμα του Τζακ του Αντεροβγάλτη

Αυτά που τρόμαζαν του κατοίκους του Λονδίνου της βικτοριανής εποχής μας λένε πολλά για την πόλη που ζούσαν.

1862: The Great Garroting Panic (Ο μεγάλος πανικός του στραγγαλισμού)
Πίστευαν, ότι μια ομάδα εγκληματιών καραδοκούσε στην πρωτεύουσα, στραγγαλίζοντας οποιονδήποτε άτυχο βρισκόταν στο πέρασμα τους. Ένα ατυχές μέλος του κοινοβουλίου, ο Hugh Pilkington, είχε ήδη πέσει θύμα τους, καθώς πήγαινε στο σπίτι του.

Ο Pilkington ήταν θύμα ληστείας και πολύ πιθανόν πνίγηκε -αυτό είναι αλήθεια. Αλλά αυτό το τυχαίο περιστατικό εξερράγη στη φαντασία του κοινού. Και αυτό οφειλόταν στις εφημερίδες και τα περιοδικά, που ανατροφοδοτούσαν μια φρενίτιδα για το ότι δεν μεταφέρονταν στην Αυστραλία ή τις δραστηριότητες των παρανόμων (οι παράνομοι κυκλοφόρησε με προσωρινή άδεια), καθώς και την προφανή αναποτελεσματικότητα των μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων για τους εγκληματίες. Ως αποτέλεσμα, το 1863 το Κοινοβούλιο ψήφισε το νόμο για τους στραγγαλιστές (Garrotters Act), ο οποίος επανέφερε σωματική τιμωρία για ένοπλη ή βίαιη ληστεία, και το 1864 το νόμο περί Υποτέλειας ποινικού (Penal Servitude Act), που έκανε υποχρεωτική την αστυνομική επιτήρηση των αδειούχων εγκληματιών.


Spring-Heeled Jack
Τον Οκτώβριο του 1837, η μικρή Mary Stevens πήγαινε με τα πόδια στο Lavender Hill, όπου δούλευε ως υπηρέτρια. Καθοδόν μέσω του Clapham Common, μια παράξενη φιγούρα όρμηξε πάνω της από ένα σκοτεινό σοκάκι. Άρχισε να την φιλάει στο πρόσωπό, ενώ έσκιζε τα ρούχα της με τα νύχια του, πριν τραπεί σε φυγή. Την επόμενη μέρα, η ίδια φιγούρα προκάλεσε τη συντριβή μιας άμαξας πριν πιάσει φωτιά και γελώντας πήδηξε ένα ψηλό τοίχο και εξαφανίστηκε. Ο θρύλος του Spring-Heeled Jack είχε γεννηθεί.

Αργότερα οι The Times ανέφεραν την υπόθεση Jane Alsop: τη νύχτα της 19ης Φεβρουαρίου 1838, άνοιξε την πόρτα σε κάποιον που ισχυριζόταν ότι είναι αστυνομικός και ο οποίος της είπε να φέρει μαζί της φως, ισχυριζόμενος ότι "πιάσαμε τον Spring-Heeled Jack εδώ πίσω". Έφερε στον "αστυνόμο" ένα κερί και παρατήρησε ότι εκείνος φορούσε έναν μεγάλο μανδύα. Του έδωσε το κερί και εκείνος έσχισε τον μανδύα του, ξερνώντας μπλε και άσπρη φλόγα από το στόμα του, ενώ τα μάτια του έμοιαζαν με "κόκκινες μπάλες φωτιάς". Όρμηξε πάνω της με τα μακριά νύχια του, αλλά εκείνη κατάφερε να του ξεφύγει.

Για 10 χρόνια, ο Spring-Heeled Jack οργίαζε στην βικτοριανή φαντασία. Τον είχαν δει σε όλη την πόλη, συστάθηκε μια επίσημη έρευνα και δικάσαν κάποιον που πίστευαν ότι ήταν το τέρας. Πολλοί πίστευαν ότι ήταν το alter-ego ενός τρελού Μαρκήσιου, ο οποίος είχε τα χρήματα για να σχεδιάσει μια τέτοια μεταμφίεση και το χρόνο να κάνει φάρσες στους ανθρώπους.

Γιατί όμως πίστεψαν τον μύθο; Αυτό είναι μάλλον μια μακρά και περίπλοκη ιστορία. Αλλά βασικά, φαίνεται να είναι μια κλασική περίπτωση μαζικής υστερίας -βοηθήθηκε σε μεγάλο βαθμό από κάποιον περιστασιακό φαρσέρ, πολλές δεισιδαιμονίες και φυσικά την έκρηξη των ΜΜΕ της εποχής.


Doubles and Doppelgangers
"Doppelganger" είναι ένας παραφυσικός σωσίας ενός ζωντανού ανθρώπου. Πάει αυτό, το εξηγήσαμε. Οπότε το "Doubles and Doppelgangers" θα μπορούσε να μεταφραστεί σαν "σωσίες και σωσίες-φαντάσματα".

Ιστορίες με αυτόν τον μύθο εμφανίστηκαν στον Τύπο όταν ένας στρατιώτης του Εμφυλίου έβλεπε τον εαυτό του στην απέναντι πλευρά της Tavistock Square κάθε πρωί καθώς πήγαινε με τα πόδια σπίτι του από την δουλειά του: "Προσπάθησε να τον κυνηγήσει, αλλά μόλις ο σωσίας του έστριψε σε μια γωνία εξαφανίστηκε".

Μια γυναίκα είδε ένα όραμα της αδερφής της στην Russell Square την ίδια ώρα που εκείνη πέθαινε. Η πριγκίπισσα Marie Lichtenstein, που έμενε στην έπαυλη Jacobean στο Holland Park έγραψε μια ιστορία του κτιρίου στην οποία δήλωνε ότι "Είτε σεβόμαστε την παράδοση ή όχι, είναι γεγονός, ότι κάθε φορά που η κυρία του Holland House συναντά τον εαυτό της, ο θάνατος πλανάται γύρω της".

Ένας λόγος που πίστεψαν τον μύθο είναι ότι όταν η Βρετανία έγινε η πρώτη αστική κοινωνία στον κόσμο, το Λονδίνο έγινε η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου. Από ένα εκατομμύριο άνθρωποι στις αρχές του αιώνα αυξήθηκαν στα πέντε εκατομμύρια στο τέλος του. Η μέτρια γεωργιανή αρχιτεκτονική αντικαταστάθηκε από νεο-γοτθικά και νεο-κλασικά βικτοριανά δημόσια κτίρια. Ξενοδοχεία, γραφεία και πολυκατοικίες από ασβεστόλιθο ή τούβλο και τερακότα εμφανίστηκαν στην πόλη σαν γίγαντες. Το νέο περιβάλλον επηρέασε τους κατοίκους του. Τόσος κόσμος μαζεμένος σε ένα μέρος, σε μια κλίμακα που δεν είχε υπάρξει πριν, δημιούργησε μια δίνη από αγνώστους ολόγυρα. Η ιδέα της προειδοποίησης του θανάτου δεν ήταν νέα: υπήρξαν αναφορές για παρόμοιες περιπτώσεις από τον 17ο αιώνα. Αλλά αυτό ήταν κάτι διαφορετικό. Μια αστική φρίκη που φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα μέσα στην απεραντοσύνη της αναπτυσσόμενης μητρόπολης.


The Black Sewer Swine of Hampstead (Ο Μαύρος Βόθρος των Χοίρων του Hampstead)
Οι κάτοικοι του Λονδίνου πίστευαν ότι οι υπόνομοι της πόλης ήταν γεμάτοι με τερατώδη γουρούνια που μια μέρα θα απελευθερώνονταν και θα επέδραμαν στην πόλη.

Ένας κλασσικός αστικός μύθος. Ένα γουρούνι μπήκε με κάποιον τρόπο σε έναν βόθρο, έκανε απογόνους και τρεφόταν με τα σκουπίδια. Αναφέρθηκε ακόμη και στην Daily Telegraph το 1859. Φυσικά οι υπόνομοι είναι κάτι σημαντικό για την πόλη που επεκτείνεται ραγδαία. Ο Τάμεσης ήταν ουσιαστικά ένας μεγάλος ανοιχτός υπόνομος, και η χολέρα ήταν διαδεδομένη.


Στοιχειωμένα κοιμητήρια
Φαντάσματα, παράξενες cult θεάσεις, η σύζυγος του ποιητή Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι είχε εκταφεί και το σώμα της ήταν σε άριστη κατάσταση χρόνια μετά, ιστορίες για καμπάνες που συνδέονταν με τάφους με ένα σχοινί που οδηγούσε κάτω από το έδαφος μέσα στο φέρετρο σε περίπτωση πρόωρης ταφής, κλπ.

Τα μαζικά νεκροταφεία ήταν κάτι νέο. Μέχρι την αύξηση του πληθυσμού της πόλης, οι άνθρωποι θάβονταν στα νεκροταφεία των εκκλησιών. Τώρα, όμως, ο πληθυσμός της πόλης είχε υπερδιπλασιαστεί και απλά δεν υπήρχε χώρος. Υπήρξαν περιπτώσεις αρπαγής σωμάτων, σωμάτων που δεν θάβονταν αρκετά βαθιά, ή απλά που έμεναν στο δρόμο για να σαπίσουν.


Φωτογραφίες πνευμάτων
Εδώ που τα λέμε, ακόμα και σήμερα πιστεύουμε πως μπορούμε να φωτογραφίσουμε πνεύματα. Αλλά αυτό που έχει πραγματικά ενδιαφέρον είναι το πόσο γρήγορα οι άνθρωποι της Βικτωριανής εποχής είδαν μια επιχειρηματική ευκαιρία σε μια νέα επιστήμη.

Η πρώτη φωτογραφία παρήχθη το 1827 και από το 1884 το φιλμ είχε αντικαταστήσει τις φωτογραφικές πλάκες. Η φωτογραφία πνευμάτων στην Αμερική χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον William H. Mumler στα 1860. Ο Mumler ανακάλυψε την τεχνική κατά τύχη, όταν ανακάλυψε ένα δεύτερο άτομο σε μια φωτογραφία που τράβηξε για τον ίδιο, σε ένα selfie δηλαδή. Αυτό που βρήκε ήταν στην πραγματικότητα μια διπλή έκθεση. Βλέποντας ότι υπήρχε αγορά, ο Mumler άρχισε να εργάζεται ως ενδιάμεσος (μέντιουμ), τραβώντας φωτογραφίες ανθρώπων και έπειτα παραποιούσε τα αρνητικά για να προσθέσει τους χαμένους αγαπημένους τους σε αυτά. Η απάτη του Mumler ανακαλύφθηκε όταν έβαλε αναγνωρίσιμους ζωντανούς κατοίκους της Βοστώνης στις φωτογραφίες σαν πνεύματα.

Μια άλλη τεχνική ήταν να στέκονται οι βοηθοί του φωτογράφου ύπουλα στο παρασκήνιο για λίγα δευτερόλεπτα και στην φωτογράφιση δημιουργούσαν μια σκιώδη εικόνα.


The New Humans (Οι Νέοι Άνθρωποι)
Όχι τόσο πολύ πίστευαν, αλλά με το τι ενδιαφέρονταν. Οι κάτοικοι του βικτοριανού Λονδίνου μπορεί να τους απασχολούσαν οι ιδιαιτερότητες του νου, αλλά τους ενδιέφερε και το σώμα. Ήταν όσοι είχαν ασυνήθιστα φυσικά φαινόμενα τα πρώτα βήματα προς την επόμενη φάση της ανθρωπότητας; Ο Harvey Leach ήταν ο πιο διάσημος. Παρά τους μικροσκοπικούς του μηρούς, την αδύναμη λεκάνη και πόδια, και το γεγονός ότι το αριστερό πόδι του ήταν δυσανάλογο του κορμού του, ήταν ένας επαγγελματίας γυμναστής –τον έχουν να βάζει το άλογο του να κάθεται στους γλουτούς του και να στέκεται στα μικροσκοπικά του πόδια. Τα πόδια του ήταν τόσο μικρά που μπορούσε να αγγίξει το έδαφος με τα δάχτυλά του και όμως στηριζόταν στα πόδια του για τις παραστάσεις του.

Το 1867 το "The Lancet" (ένα επιστημονικό περιοδικό) περιγράφοντας την Turtle Woman of Demarara, έμοιαζε με χελώνα σαν παιδί, είχε μήκος μηρών μόνο 15,24 εκατοστά. Η Miss Marian, η Βασίλισσα των Αμαζόνων, είχε ύψος 2,44 μέτρα στα 18 της. Το 1882 δημιουργήθηκε μια ιδιαίτερη παράσταση γι' αυτήν με τίτλο "Babil and Bijou" και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Η Miss Marian ανέβηκε στη σκηνή φορώντας ένα εντυπωσιακό κοστούμι με μαργαριτάρια και πολύτιμους λίθους, και ένα κράνος ανέβασε το ύψος της ακόμα 25 εκατοστά.

Ο λόγος που πίστευαν κάτι τέτοιο ήταν ο Κάρολος Δαρβίνος. Το βιβλίο του "On the Origin of Species" του 1859 είχε ταράξει τον κόσμο. Το προφανές ερώτημα όσων παρακολουθούσαν αυτές τις παραστάσεις ήταν: "αν αυτό είναι από όπου προερχόμαστε, αυτό είναι το μέλλον μας;"


Υπνοθεραπεία
"Ζωικός μαγνητισμός" ήταν ο όρος που έδωσε ο Γερμανός γιατρός Φραντς Άντον Μεσμέρ (Franz Mesmer) τον 18ο αιώνα σε ό, τι πιστεύεται ότι είναι μια αόρατη φυσική δύναμη που ασκείται από τα ζώα. Πίστευε ότι η δύναμη μπορούσε να έχει επιπτώσεις στο σώμα, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας.

Ο John Elliotson, ένας γιατρός από το University College Hospital, είχε γίνει υπέρμαχος της υπνοθεραπείας –η θεραπεία διαφόρων ασθενειών μέσω των χεριών και τον "μαγνητισμό" διαφόρων μετάλλων. Ο συνάδελφος του Thomas Wakley σκέφτηκε ότι όλα αυτά είναι μια απάτη, και σκέφτηκε να το αποδείξει με τον Elliotson στο σπίτι του, και στη συνέχεια μέσω του ιατρικού περιοδικού που ίδρυσε, το "The Lancet". Όλο αυτό το διάστημα, ο μεσμερισμός συνέχισε την ανάπτυξή του και έγινε πιο αποδεκτός στο δρόμο μέσω φτηνών διαλέξεων και φυλλαδίων.

Οι Λονδρέζοι πίστευαν κάτι τέτοιο επειδή η ιατρική της εποχής είναι ένα ταξίδι από τη δεισιδαιμονία στην αξιοπρέπεια. Στην αρχή του αιώνα, τα όρια μεταξύ θεραπείες από τους κομπογιαννίτες και η αξιόπιστη ιατρική ήταν δύσκολο να προσδιοριστεί για το μέσο Λονδρέζο. Μέχρι το τέλος της εποχής, μεγάλο μέρος του ιατρικού συστήματος υγείας που αναγνωρίζουμε σήμερα είχε εξελιχθεί, και ενώ οι παραφυσικοί θεραπευτές παρέμειναν, κατέλαβαν έναν εντελώς διαφορετικό χώρο.


Εμφανίσεις κρίσης
Απόσπασμα από το βιβλίο "Pith" κάποιου Λονδρέζου ονόματι Newton Crosland:

"Τον Οκτώβριο του 1857, περίπου στη μια η ώρα, πήγαινα από το γραφείο μου να υπογράψω μια εγγυητική εξαγωγής στο Τελωνείο, στην Lower Thames Street, μια απόσταση ενός τετάρτου του μιλίου. Ήμουν στη συνηθισμένη ικανοποιητική κατάσταση υγείας μου, το μυαλό μου ήταν απασχολημένο με απλές ιδέες, η κίνηση στους δρόμους ήταν απλή και μονότονη, και τίποτα δεν φαινόταν ότι θα ξυπνούσε μέσα μου τον παραμικρό τρόμο, όταν, όταν διέσχιζα την Great Tower Street, με έπιασε ένας ανεξήγητος πανικός. Νόμισα πως δεχόμουν επίθεση από τίγρη, και η ιδέα της φρικτής μοίρας, άρχισα να τρέχω, και δεν σταμάτησα μέχρι που μπήκα μέσα στο Τελωνείο. [...]

Την επόμενη μέρα το πρωί πήρα τους Times, όταν έκπληκτος, διάβασα ότι την ίδια ακριβώς στιγμή που με έπιασε ο τρελός φόβος, μια τίγρης δραπέτευσε από το κλουβί της που βρισκόταν στο London Docks, τραυμάτισε θανάσιμα δυο παιδιά, και περιφερόταν σε απόσταση ενός μιλίου από το σημείο απ' όπου περνούσα."

Απόσπασμα από τους Times τις 27 Οκτωβρίου του 1857:

"Φοβερή εμφάνιση. Χθες το απόγευμα, περίπου στη 1 ώρα, καθώς ένα φορτηγό με βοοειδή μετέφερε από το London Docks μια τίγρη της Βεγγάλης, η πόρτα άνοιξε και το ζώο βρέθηκε στο δρόμο, συνάντησε ένα μικρό αγόρι, πήδηξε πάνω του και το ξέσκισε..."

Αυτό που έχει ενδιαφέρον δεν είναι η ιστορία, αλλά το ευρύτερο σύστημα πεποιθήσεων στο οποίο εντάσσεται. Ο Newton Crosland ήταν στην πραγματικότητα ένας έντονος υπερασπιστής του Πνευματισμού -που είχε ξεκινήσει στα μέσα του αιώνα στη Νέα Υόρκη. Το κίνημα πίστευε ότι τα πνεύματα των νεκρών που κατοικούν στον πνευματικό κόσμο έχουν τη δυνατότητα και τη διάθεση να επικοινωνούν με τους ζωντανούς: η παραπάνω ιστορία ήταν ένα σύμπτωμα τηλεπάθειας. Σύντομα άρχισε να απορροφά μεσμεριστές στις τάξεις του. Πολλοί διάσημοι και καταξιωμένοι προσχώρησαν στο κίνημα. Ένας απ' αυτούς ήταν και ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο συγγραφέας του Σέρλοκ Χολμς.

via

Το 'νησί του θανάτου': Το 7ο θύμα βρέθηκε μισοφαγωμένο από σαύρες

 Η σειρά των μυστηριωδών θανάτων ξεκίνησε το 2014 και κρατεί μέχρι σήμερα, αμαυρώνοντας την εικόνα του τουριστικού παραδείσου

 

Τα κρυστάλλινα νερά και το εκπληκτικό πράσινο τοπίο χαρακτηρίζουν το νησί Κο Τάο στην Ταϊλάνδη, που θεωρείται παράδεισος για τους τουρίστες. Η εντυπωσιακή όμως, αυτή "βιτρίνα", έχει αμαυρωθεί τα τρία χρόνια, καθώς έχουν καταγραφεί αλλεπάλληλα κρούσματα μυστηριωδών θανάτων τουριστών.

Από το 2014 έως σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους εκεί επτά άτομα, με τα ερωτήματα για την κάθε περίπτωση, να είναι πολλά.

Μέσα σε όλα αυτά, μπλέκονται εκτιμήσεις για κάλυψη μιας εξέχουσας οικογένειας της τοπικής κοινωνίας, η ενοχοποίηση δύο νεαρών μεταναστών από τη Βιρμανία που εργάζονταν εκεί, ο περίεργος χειρισμός αποδεικτικών στοιχείων από πλευράς τοπικών αρχών και ο αμφιλεγόμενος παρατηρητικός ρόλος της μητροπολιτικής αστυνομίας της χώρας.

Το πιο πρόσφατο θύμα είναι η 30χρονη Elise Dallemange, η οποία βρέθηκε νεκρή στη ζούγκλα του νησιού, τον Απρίλιο, μισοφαγωμένη από σαύρες. Την τελευταία διετία, η 30χρονη έκανε ταξίδια στην Ασία, ήταν οπαδός του λατρευτικού κινήματος Sathya Sai Baba και ζούσε με έναν αυτοαποκαλούμενο γκουρού. Υποτίθεται ότι έφυγε από το Κο Τάο οκτώ μέρες πριν βρεθεί νεκρή, για να επιστρέψει στην πατρίδα της, το Βέλγιο.

Η αστυνομία ισχυρίστηκε ότι η 30χρονη αυτοκτόνησε δια απαγχονισμού, ωστόσο η μητέρα της πιστεύει ότι εμπλέκονται και άλλοι. Τα αποτελέσματα της αυτοψίας, όπως υποστήριξε, δεν της έχουν δοθεί ακόμα ενώ μια φωτιά, λίγες μέρες πριν εξαφανιστεί, έκαψε τρεις καλύβες, μεταξύ των οποίων και της κόρης της.

Το πτώμα της βρέθηκε από ντόπιους, να είναι μισοφαγωμένο από σαύρες, ανάμεσα σε βράχους. Οι αρχές, ωστόσο, είπαν στην οικογένειά της ότι την βρήκαν κρεμασμένη σε δέντρο, τρεις ημέρες πριν εντοπιστεί. Οι αποσκευές της, επίσης, είχαν φορτωθεί στο πλοίο, με το οποίο θα άρχιζε το μακρύ ταξίδι του γυρισμού στο σπίτι της.

Πνιγμοί, βιασμοί, θανατηφόρα χτυπήματα

Οι Βρετανοί Hannah Witheridge και David Miller δολοφονήθηκαν καθώς επέστρεφαν στα δωμάτια του ξενοδοχείου τους, τον Σεπτέμβριο του 2014. Το πτώμα της 23χρονης και του 24χρονου βρέθηκαν την επομένη. Διαπιστώθηκε ότι αμφότεροι έφεραν τραύματα στο κεφάλι ενώ η κοπέλα είχε βιαστεί.

(AP Photo/Daily News)

Δύο νεαροί μετανάστες από τη Βιρμανία που εργάζονταν στο νησί, καταδικάστηκαν σε θάνατο για την υπόθεση. Συνελήφθησαν λίγη ώρα μετά το έγκλημα, αρχικά ομολόγησαν την ενοχή τους, ωστόσο μετά ανασκεύασαν, ισχυριζόμενοι ότι είχαν υποστεί βασανιστήρια.

  (AP Photo/Wason Wanichakorn)
Τον Ιανουάριο του 2016, νεκρός σε πισίνα, σε ξενοδοχείο βρέθηκε ο Βρετανός Luke Miller. Σύμφωνα με την έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας έγιναν γνωστά πριν λίγες εβδομάδες, δεν βρέθηκε "κανένα στοιχείο" ότι επρόκειτο για δολοφονία.
Εντοπίστηκε να επιπλέει στην πισίνα, με την αστυνομία να κάνει λόγο για πνιγμό και την οικογένειά του να αμφισβητεί το πόρισμα.

Τον Ιανουάριο του 2015, η Βρετανίδα Christina Annesley, 23 ετών, πέθανε, λίγες μέρες αφότου έφτασε στο νησό, έχοντας πάρει αντιβιοτικά για μια λοίμωξη που την ταλαιπωρούσε μαζί με αλκοόλ. Τοξικολογική εξέταση δεν έγινε ποτέ, σύμφωνα με την οικογένειά της ενώ δεν ανακρίθηκε ποτέ ένα άτομο που φαίνεται σε βίντεο, να φεύγει από το δωμάτιό της, λίγες ώρες πριν βρεθεί η σορός της.

  Την Πρωτοχρονιά του 2014 ο Βρετανός Nick Pearson βρέθηκε να επιπλέει στη θάλασσα και κατά την αστυνομία πνίγηκε.

Τον Μάρτιο του 2017 η Ρωσίδα  Valentina Novozhyonova, 23 ετών, εξαφανίστηκε από τον ξενώνα που διέμενε και ακόμα αγνοείται. Ήταν προγραμματισμένο να φύγει στα μέσα Φεβρουαρίου. Λίγες μέρες μετά, ερευνήθηκε το δωμάτιό της και βρέθηκαν εκεί το κινητό της τηλέφωνο, το διαβατήριο και η φωτογραφική μηχανή της. Σύμφωνα με δημοσιεύματα τοπικών ΜΜΕ, είχε πάει στο Κο Τάο για να κάνει ελεύθερη κατάδυση.

  Την Πρωτοχρονιά του 2015, ο 29χρονος Γάλλος Dimitri Povse βρέθηκε κρεμασμένος σε μπανγκαλόου και ο θάνατός του θεωρήθηκε αυτοκτονία, αν και είχε τα χέρια του δεμένα πίσω.

Καθηγητής εγκληματολογίας σε πανεπιστήμιο της χώρας αμφισβήτησε το συμπέρασμα των αρχών, υποστηρίζοντας ότι το θύμα ήταν μεθυσμένο σε τέτοιο βαθμό που δεν ήταν σε θέση να ελέγξει τον εαυτό του και να σφίξει τόσο σφιχτά το σχοινί, ώστε να κρεμαστεί. Το σχοινί, επίσης, που χρησιμοποιήθηκε στα χέρια και στο λαιμό του ήταν διαφορετικό ενώ οι μώλωπες που είχε το πτώμα, θα έπρεπε να είναι στο λαιμό και όχι στα χέρια.

Ανθή Κουτσουμπού 
via