Articles by "Μυστήρια"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μυστήρια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news

 

Οι 8 πιο μυστηριώδεις εξαφανίσεις

1) Η νήσος Σάντυ 2012


Η νήσος Σάντυ

Πριν από μερικά χρόνια, ένα νησί που υπήρχε στους ναυτικούς χάρτες επί αιώνες και διακρινόταν ακόμη και στο Google Earth εξαφανίστηκε ξαφνικά. Πρόκειται για το νησί Σάντυ, έκτασης 45 τετραγωνικών μιλίων, στη Θάλασσα των Κοραλλίων της γαλλικής Νέας Καληδονίας.

Ο πρώτος που μίλησε για αυτό ήταν ο διάσημος εξερευνητής κάπτεν Τζέιμς Κουκ (1772), ενώ μπήκε επίσημα στους χάρτες το 1876. Χάρτης με το νησί Σάντυ

Το 2012 ομάδα Αυστραλών επιστημόνων που κατευθύνθηκε στην περιοχή του νησιού βρήκε μόνο θάλασσα. Στο σημείο όπου θα έπρεπε να υπήρχε το νησί ο βυθός είχε βάθος 1.300 μέτρα. Οι θεωρίες που διατυπώθηκαν υποστηρίζουν ότι το νησί Σάντυ «χάθηκε» λόγω της κλιματικής αλλαγής που προκάλεσε άνοδο της θαλάσσιας επιφάνειας.

Με βάση άλλη θεωρία τεκτονικός σεισμός «κατάπιε» το νησί. Ορισμένοι ερευνητές εκτιμούν ότι επρόκειτο για «νησί-φάντασμα» που ουδέποτε υπήρξε και ήταν προϊόν γεωγραφικού λάθους.

Σύμφωνα, πάντως, με άρθρο του 2013 στο «American Geophysical Union», «οι εξερευνητές του 18ου και 19ου αιώνα προφανώς είχαν παρατηρήσει ηφαιστειογενείς επιπλέουσες μάζες».



2) American Airlines Boeing 727, 2003


American Airlines Boeing 727

Μυστήριο εξακολουθεί να καλύπτει την υπόθεση με το τι τελικά συνέβη στις 25 Μαΐου 2003 στο αεροδρόμιο «Quatro de Fevereiro Airport», το οποίο βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Αγκόλα, Λουάντα.

Άγνωστοι έθεσαν υπό τον έλεγχό τους ένα Boeing 727, ιδιοκτησίας των American Airlines, με το οποίο και απογειώθηκαν, παίρνοντας κατεύθυνση προς τον Ατλαντικό Ωκεανό. Έκτοτε, τα ίχνη του αεροπλάνου παραμένουν άφαντα. Οι μόνοι άνθρωποι που βρίσκονταν εκείνη την ώρα μέσα στο αεροσκάφος ήταν ο μηχανικός και ερασιτέχνης πιλότος Ben Charles Padilla και ένας μηχανικός του αεροδρομίου, που φρόντιζαν για τη συντήρησή του.

Η απώλεια του αεροπλάνου είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσουν εκτεταμένες έρευνες από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, που το θεώρησαν ως πιθανή «τεράστια βόμβα στα χέρια τρομοκρατών», χωρίς επιτυχία όμως. Το αεροσκάφος και οι δύο μηχανικοί αγνοούνται από τότε…



3) Witchcraft, 1967


Το βράδυ της 22ας Δεκεμβρίου 1967 ο Νταν Μπουράκ και ο πατήρ Πάτρικ Χόργκαν είχαν αποπλεύσει από τη μαρίνα των σκαφών αναψυχής στο Μαϊάμι με το 23 ποδών cruiser «Witchcraft» (Μαγεία) για μια χριστουγεννιάτικη κρουαζιέρα.

Σε απόσταση ενός μιλίου από την ακτή, το σκάφος βρήκε στον βυθό. Ο Μπουράκ κάλεσε την ακτοφυλακή για να αναφέρει το γεγονός, ωστόσο τους είπε ότι η κατάσταση είναι υπό έλεγχο και ότι δεν υπάρχει άμεση ανάγκη για παροχή βοήθειας. Το σκάφος δεν βυθιζόταν αλλά χρειαζόταν να ρυμουλκηθεί μέχρι το λιμάνι.

Όταν η ακτοφυλακή έφθασε στο σημείο του στίγματος που της είχε δοθεί, μόλις 19 λεπτά πριν από την τελευταία επικοινωνία με τον κυβερνήτη, δεν βρήκε τίποτα. Έπειτα από έξι ημέρες και ελέγχους σε 24.000 τετραγωνικά μίλια, οι έρευνες σταμάτησαν.


4) Πτήση 19, 1945


Πτήση 19, 1945

Στο περίφημο «Τρίγωνο των Βερμούδων», σε μια γωνιά του Ατλαντικού ανάμεσα στο Μαϊάμι, τη Βερμούδα και το Πόρτο Ρίκο, έχουν καταγραφεί χιλιάδες εξαφανίσεις.

Τον Δεκέμβριο του 1945, πέντε τορπιλοβόλα μαχητικά αεροσκάφη του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσης ρουτίνας. Οι αρχικές έρευνες προσδιόρισαν ότι τα αεροπλάνα διέθεταν πυξίδα με κατασκευαστική βλάβη και είχαν αποπροσανατολιστεί. Παρά τη μεγαλύτερη σωστική επιχείρηση που είχε γίνει ποτέ μέχρι τότε για την ανεύρεση των αεροσκαφών και των 13 αεροπόρων που επέβαιναν σε αυτά, ουδέποτε βρέθηκαν τα ίχνη τους.



5) Το αεροπλάνο της Amelia Earhart, 1937


Amelia Earhart

Πασίγνωστη και πρωτοπόρος πιλότος, η Αμέλια Έρχαρτ, με διασυνδέσεις στον Λευκό Οίκο, επιχείρησε να κάνει τον γύρο του κόσμου με αεροπλάνο. Τα ίχνη της χάθηκαν για πάντα κατά τη διάρκεια της πολυδιαφημισμένης προσπάθειάς της.

Στις θεωρίες που ακολούθησαν την εξαφάνισή της περιλαμβάνεται και το ενδεχόμενο να ήταν Αμερικανίδα κατάσκοπος και να έχει συλληφθεί από τους Ιάπωνες. Όταν τελικά κατάφερε να απελευθερωθεί, άλλαξε το όνομά της και έτσι δεν εντοπίστηκε ποτέ από τις αμερικανικές Αρχές. Η 39χρονη χάθηκε μαζί με τον συνεπιβάτη της Φρεντ Νούναν τον Ιούνιο του 1937 σε πτήση με το αεροσκάφος τους, τύπου «Lockheed Electra», πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Το 1989 στο ακατοίκητο νησί Gardner βρέθηκαν διάφορα αντικείμενα που κάποιοι υποστήριξαν ότι μπορεί να ανήκαν στην αγνοούμενη πιλότο, καθώς και υπολείμματα από κατεστραμμένο αεροσκάφος που θα μπορούσε να είναι της Έρχαρτ.



6) Αμερικανικό πολεμικό «Cyclops», 1918


Cyclops

Έπειτα από σχεδόν έναν αιώνα, η τύχη των περίπου 309 μελών του πληρώματος του αμερικανικού πολεμικού σκάφους «Cyclops» συνεχίσει να αγνοείται.

Το πλοίο χάθηκε μυστηριωδώς στις 4 Μαρτίου 1918 κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στο περιβόητο «Τρίγωνο των Βερμούδων».

Η απώλεια του πολεμικού σκάφος αποτελεί την πλέον πολύνεκρη, εκτός ναυμαχίας, στην ιστορία του αμερικανικού ναυτικού.



7) Το πλήρωμα του «Mary Celeste», 1872


Mary Celeste

Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ναυτικά μυστήρια όλων των εποχών. Το ιστιοφόρο δεν εξαφανίστηκε ποτέ, αλλά βρέθηκε ανέπαφο, χωρίς ίχνος όμως του πληρώματος και των επιβατών του.


Το «Mary Celeste» έπλεε ακυβέρνητο στον Ατλαντικό Ωκεανό. Στις αποθήκες του πλοίου υπήρχαν εφόδια (νερό και τρόφιμα) για έξι μήνες. Το φορτίο του ήταν επίσης ανέπαφο, όπως και τα προσωπικά αντικείμενα των επιβατών και των μελών του πληρώματος. Δεν υπήρχε ίχνος από βίαιο επεισόδιο και έτσι αποκλείστηκε το ενδεχόμενο πειρατείας.

Η πλέον διαδεδομένη θεωρία αναφέρει ότι το πλήρωμα -για άγνωστο λόγο- εγκατέλειψε το σκάφος με βάρκες υπό τον φόβο ισχυρής έκρηξης του φορτίου (βαρέλια με οινόπνευμα). Ακόμα κι έτσι όμως, κανένας από τους ναυτικούς δεν βρέθηκε ποτέ.



8) Ο πολιτισμός των νήσων του Πάσχα, 1200


Νήσοι Πάσχα


H Νήσος του Πάσχα (Ράπα Νούι) είναι ένα από τα νησιά της Πολυνησίας και βρίσκεται κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά, αφού απέχει 2,075 χλμ. από το επόμενο πλησιέστερο κατοικημένο νησί.

Το εντυπωσιακό όμως με τη Νήσο του Πάσχα είναι τα 887 τεράστια πέτρινα κεφάλια (τα επονομαζόμενα Μοάι) που κοιτούν προς τη θάλασσα και καλύπτουν μεγάλο μέρος του νησιού. Τα Μοάι, ύψους τουλάχιστον 10 μέτρων και βάρους 80 τόνων, χρονολογούνται ανάμεσα στο 1250 και 1500.

Το πώς μεταφέρθηκαν και τοποθετήθηκαν εκεί παραμένει μυστήριο μέχρι σήμερα. Από την ανακάλυψη της Νήσου του Πάσχα το 1722 κατά τη διάρκεια εξερεύνησης του Ολλανδού θαλασσοπόρου Γιάκομπ Ρόγκεβεν, η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι κάτοικοι του νησιού κατάφεραν να μεταφέρουν τα θεόρατα αγάλματα στις κορυφές του, ενώ διάφορες θεωρίες μεταφυσικού περιεχομένου έχουν διατυπωθεί γύρω από το θέμα.

Σε μια προσπάθεια εξήγησης του μυστήριου, δύο Αμερικανοί επιστήμονες, ο αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου της Χαβάης Τέρι Χαντ και ο ανθρωπολόγος του Πανεπιστημίου Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια Καρλ Λίπο, κατασκεύασαν αντίγραφο αγάλματος.

Με τη βοήθεια τριών ομάδων που είχαν δεμένο το άγαλμα με σχοινιά, το μετέφεραν όρθιο σε χωμάτινο δρόμο της Χαβάης, αποδεικνύοντας έτσι ότι τα αγάλματα, τα οποία πιθανότατα κατασκευάστηκαν στο λατομείο που βρίσκεται στις ακτές του νησιού, μπορούσαν να μεταφερθούν όρθια μέχρι τη σημερινή τους θέση, με τη χρήση πρωτόγονων μέσων.

 

 Πηγή

Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news

 

Το μυστήριο του λευκού αλόγου στις πλαγιές ενός αγγλικού λόφου

Ένα γιγαντιαίο λευκό άλογο σε έναν αγγλικό λόφο που μπορεί να δημιουργήθηκε ώστε να μην μοιάζει με άλογο.


Το Westbury White Horse βρίσκεται κοντά σε ένα αρχαίο ιστορικό φρούριο και δημιουργήθηκε πριν από 300 χρόνια, αλλά κανείς δεν είναι απόλυτα βέβαιος γιατί ή από ποιόν.

Το σημερινό άσπρο άλογο που βρίσκεται στην πλαγιά του λόφου Bratton χαράχτηκε το 1778, αλλά κάτι υπήρχε στο λόφο για πάνω από 3.000 χρόνια. 

Στην προϊστορία, το μέρος ήταν στην πραγματικότητα ένα ύψωμα, όπως αποδεικνύεται από τα ανθρώπινα λείψανα που έχουν βρεθεί στο λόφο. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι υπήρχε μια άλλη μορφή πάνω στο λόφο, καθώς και ότι δεν ήταν άλογο. 

Δυστυχώς, ανεξάρτητα από το τι μορφή είχε το προηγούμενο ανάγλυφο, έχει καταστραφεί από το σημερινό άσπρο άλογο. Παρόλα αυτά η προέλευση του σχεδίου με το άλογο, παρά το γεγονός ότι είναι πολύ πιο πρόσφατο, είναι εξίσου πλούσια σε μυστήριο.


Το μυστήριο του λευκού αλόγου στις πλαγιές ενός αγγλικού λόφου

Κανείς δεν είναι σίγουρος για το ποιος το δημιούργησε πάνω στο λόφο, αλλά υπάρχουν καταγραφές που το χρονολογούν στα 1700. Υπάρχουν σκέψεις ότι το άλογο δημιουργήθηκε ως μνημείο για μια επιτυχημένη μάχη, αν και δεν έχουν βρεθεί συγκεκριμένα στοιχεία. 

Το άλογο ήταν επίσης το εραλδικό σύμβολο μιας βασιλικής οικογένειας του 18ου αιώνα και ίσως να προέρχεται από αυτήν την οικογένεια. Και αυτό βέβαια αποτελεί εικασία.

Πρόσφατα, χρησιμοποιήθηκε τσιμέντο για να φτιαχτεί από την αρχή το μυστηριώδες Westbury White Horse, καθαρίστηκε και αποκαταστάθηκε το 2007, όμως τα καιρικά φαινόμενα δεν είναι ιδιαίτερα φιλικά προς το μνημείο και ήδη δείχνει σημάδια φθοράς.


Πηγή: Ξωτικό

Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news
Μηχανή του χρόνου: Η 'Πόλη των Νεκρών'. Όλοι οι κάτοικοι πέθαναν στα σπίτια τους

Η πόλη στην Οσετία της Ρωσία, με τα 99 σπίτια, στα οποία βρίσκονται άταφοι και νεκροί όλοι οι κάτοικοί τους. Σύμφωνα με την κατάρα όποιος επισκεφτεί το χωριό δεν θα μπορέσει να φύγει


Από τη mixanitouxronou.gr : Είναι γνωστή ως «η πόλη των νεκρών» και θεωρείται η μεγαλύτερη νεκρόπολη του Καύκασου. Οι νεκροί βρίσκονται σε περίτεχνους τάφους, που μοιάζουν με σπίτια. Σύμφωνα με τον θρύλο, τον 18ο αιώνα σοβαρή ασθένεια χτύπησε την περιοχή και στοίχισε τη ζωή στο 90% του πληθυσμού. Οι ασθενείς έχτισαν σπίτια για να απομονωθούν από τον υγιή πληθυσμό και περίμεναν τον θάνατό τους. Όταν πέθαναν οι σωροί τους παρέμειναν μέσα στα σπίτια όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα.


Μηχανή του χρόνου: Η 'Πόλη των Νεκρών'. Όλοι οι κάτοικοι πέθαναν στα σπίτια τους
Είναι γνωστή ως «η πόλη των νεκρών» και θεωρείται η μεγαλύτερη νεκρόπολη του Καύκασου. Οι νεκροί βρίσκονται σε περίτεχνους τάφους, που μοιάζουν με σπίτια. Σύμφωνα με τον θρύλο, τον 18ο αιώνα σοβαρή ασθένεια χτύπησε την περιοχή και στοίχισε τη ζωή στο 90% του πληθυσμού. Οι ασθενείς έχτισαν σπίτια για να απομονωθούν από τον υγιή πληθυσμό και περίμεναν τον θάνατό τους. Όταν πέθαναν οι σωροί τους παρέμειναν μέσα στα σπίτια όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα.
Μηχανή του χρόνου: Η 'Πόλη των Νεκρών'. Όλοι οι κάτοικοι πέθαναν στα σπίτια τους


Τα κτίσματα ακολουθούν την αρχιτεκτονική του αρχαίου πολιτισμού που αναπτύχθηκε στον νότιο Καύκασο πριν χιλιάδες χρόνια. Συνολικά υπάρχουν 99 διαφορετικά σπίτια- μαυσωλεία με το παλαιότερο να χρονολογείται τον 12ο αιώνα μ.Χ.. Έχουν απόσταση μεταξύ τους και στους μπροστινούς τοίχους υπάρχουν τετράγωνες οπές, όπου τοποθετούσαν μέσα σε ξύλινες βάρκες τα πτώματα.

Μηχανή του χρόνου: Η 'Πόλη των Νεκρών'. Όλοι οι κάτοικοι πέθαναν στα σπίτια τους



Η νεκρόπολη βρίσκεται στην άκρη του οικισμού Νταργκάβς στη βόρεια Οσετία της Ρωσίας
Τα μεγάλα κτίσματα έχουν έως τέσσερις ορόφους ενώ τα μικρότερα είναι μονώροφα. Έχουν κωνοειδείς σκεπές με ραβδώσεις και μπροστά από κάθε σπίτι υπάρχει πηγάδι, όπου οι συγγενείς των νεκρών έριχναν νόμισμα. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, αν το κέρμα χτυπούσε πάνω σε πέτρα σήμαινε ότι ο νεκρός θα πήγαινε στον παράδεισο.


Μηχανή του χρόνου: Η 'Πόλη των Νεκρών'. Όλοι οι κάτοικοι πέθαναν στα σπίτια τους
Η δόμηση των σπιτιών έγινε με λίθους και κονίαμα

Ένας άλλος θρύλος αναφέρει ότι το μέρος είναι καταραμένο και κάθε ζωντανός  που θα περπατήσει ανάμεσα στα σπίτια του χωριού δεν θα μπορέσει να φύγει. Ωστόσο, το υπέροχο φυσικό τοπίο και το μυστήριο που συντροφεύει τη νεκρόπολη προσελκύει επισκέπτες, οι οποίοι ανεβαίνουν στην κορυφή του λόφου για να θαυμάσουν τη θέα στην καταπράσινη κοιλάδα.

Πηγή: Νews247
Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news
 Σιδερώνα: Το νησί των βρικολάκων

Ο τοπικός μύθος που πήρε τεράστιες διαστάσεις και αναστάτωσε την κοινωνία του Σοφικού Κορινθίας το 1848.

Το νησάκι Σιδερώνα βρίσκεται στο επίκεντρο καθώς λέγεται πως εκεί εμφανίστηκαν βρυκόλακες!.
 Αναστατώνονται οι Αρχές και ειδοποιείται η Ιερά Σύνοδος. Στο σημείο σπεύδει ο επίσκοπος Αιγίνης και κάνει αγιασμούς, ευχέλαια και εξορκισμούς. Μάλιστα στα γενικά αρχεία του κράτους υπάρχει σχετική αναφορά του αρχιμανδρίτη Ζαχαρία Μαθά προς την Ιερά Σύνοδο με ημερομηνία 18 Ιανουαρίου 1848.

Σιδερώνα: Το νησί των βρικολάκων

Η απίστευτη ιστορία για τους... βρυκόλακες στο νησί Σιδερώνα


Ολα ξεκίνησαν όταν τρεις άντρες από το Σοφικό της Κορινθίας πήγαν στο Κόρφο. Εκεί μέθυσαν και στη συνέχεια μπήκαν σε μία βάρκα. Ωστόσο μία ξαφνική καταιγίδα, αλλά και η κατάσταση μέθη στην οποία βρισκόντουσαν τους οδήγησαν στο μοιραίο. Πνίγηκαν κατά τη διάρκεια της νύχτας και τα σώματά τους ξεβράστηκαν στην ακτή.

Οι συγγενείς τους μετέφεραν τα πτώματα στο χωριό προκειμένου να τα θάψουν, ωστόσο ξεσηκώθηκαν οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωριού και δεν επέτρεψαν να γίνει η ταφή, αφού σύμφωνα με μία παλιά δεισιδαιμονία όσοι πνίγονται στη θάλασσα γίνονται βρυκόλακες όταν θάβονται στη στεριά.

Οι οικογένειες των νεκρών όμως δεν ήθελαν να πετάξουν τα σώματα των δικών τους στη θάλασσα και αποφασίζουν να πάρουν τα φέρετρα και να πάνε να θάψουν τους τρεις νεκρούς στο νησάκι Σιδερώνα.


Σιδερώνα: Το νησί των βρικολάκων

Πέντε μήνες αργότερα όμως το μυστικό μαθεύτηκε και οι κάτοικοι του χωριό ξεσηκώθηκαν και φώναζαν πως οι πνιγμένοι έγιναν βρυκόλακες και ανέβηκαν στο Σοφικό για να τρομάξουν τους κατοίκους. 
Τότε οι συγγενείς των τριών ανδρών επιστρέφουν στο νησάκι Σιδερώνα κάνουν εκταφές και ξαναθάβουν τους νεκρούς σε μία απομακρυσμένη τοποθεσία. Και πάλι Και πάλι όμως το μυστικό πως οι πνιγμένοι κηδεύτηκαν στη στεριά μαθεύτηκε και στο Σοφικό ξέσπασε θύελλα. Κάτοικοι έλεγαν πως οι τρεις βρυκόλακες άρχισαν επιδρομές στο χωριό.

Μετά από καιρό όμως αποδείχθηκε πως όλα αυτά ήταν ένας μύθος που ξεκίνησε από ένα ψέμα κατοίκου του χωριού. Οπως διαπιστώθηκε το μύθο των βρυκολάκων των έπλασαν συντοπίτες των συγγενών των νεκρών επειδή οι οικογένειες τους είχαν διαφορές!
Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news
ABOUT: Άλυτες ιστορίες ληστειών

5 Άλυτες ιστορίες ληστειών


Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news
Το Oumuamua δεν είναι διαστημόπλοιο, αλλά παραμένει μυστήριο
Ο πρώτος καταγεγραμμένος διαστρικός επισκέπτης στο ηλιακό μας σύστημα εξακολουθεί να προκαλεί πολλά ερωτήματα στους αστρονόμους...

Το μυστηριώδες ουράνιο σώμα Oumuamua κατά πάσα πιθανότητα δεν ήταν εξωγήινο διαστημόπλοιο, όμως πολλά ερωτήματα για τις ιδιότητές του παραμένουν αναπάντητα, όπως προκύπτει από νέα μελέτη 14 αστρονόμων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη.

Το Oumuamua εντοπίστηκε στο ηλιακό σύστημα της Γης τον Οκτώβριο του 2017 και είναι ο πρώτος γνωστός διαστρικός επισκέπτης στην περιοχή μας. Παρέμεινε στο ηλιακό σύστημα για λίγες εβδομάδες και εξ αρχής κίνησε την περιέργεια λόγω του παράξενου σχήματος και της συμπεριφοράς του, που περιλάμβανε στοιχεία κομήτη και αστεροειδή.

Οι ιδιαιτερότητες του Oumuamua - που στην γλώσσα της Χαβάης σημαίνει «ανιχνευτής» - οδήγησαν ορισμένους επιστήμονες στην εικασία ότι πρόκειται για εξωγήινο εξερευνητικό σκάφος. Ωστόσο, οι 14 μελετητές, οι οποίοι δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό «Nature Astronomy», εκτιμούν ότι το αντικείμενο έχει αμιγώς φυσική προέλευση.

«Η υπόθεση περί εξωγήινου διαστημόπλοιου είναι διασκεδαστική ιδέα, όμως η ανάλυσή μας καταδεικνύει πως υπάρχει πληθώρα φυσικών φαινομένων που θα μπορούσε να εξηγήσει [τις ιδιότητες] του Oumuamua», δήλωσε ο Μάθιου Νάιτ, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Παρά ταύτα, το Oumuamua παραμένει ένα μεγάλο αίνιγμα.

Κύρια πηγή προβληματισμού είναι η κίνηση του Oumuamua. Το σώμα φάνηκε να επιταχύνει κατά μήκος της τροχιάς του - φαινόμενο σύνηθες στους κομήτες - όμως οι αστρονόμοι δεν κατάφεραν να εντοπίσουν εκπομπές αερίων που συνήθως προκαλούν την αύξηση ταχύτητας.

Ένα ακόμα ερώτημα είναι η προέλευση του ουράνιου σώματος. Ένα ενδεχόμενο που εξετάζουν οι μελετητές είναι ότι το Oumuamua εκτοξεύτηκε από έναν γίγαντα αερίων, όπως ο πλανήτης Δίας, ο οποίος άλλωστε εικάζεται πως έχει δημιουργήσει το Νέφος του Ορτ στα εξώτερα σύνορα του ηλιακού συστήματος.

Όσον αφορά το σχήμα του, φαίνεται πως θυμίζει πούρο που περιστρέφεται παράξενα, εν πολλοίς σαν ένα μπουκάλι «ξαπλωμένο» στο έδαφος.

«Δεν έχουμε ξαναδεί τίποτε
σαν το Oumuamua στο ηλιακό μας σύστημα, είναι πραγματικά ακόμα ένα μυστήριο», παραδέχτηκε ο κ. Νάιτ. Ωστόσο, υπογράμμισε, «προτίμησή μας είναι να επιμένουμε σε αναλογίες που γνωρίζουμε, εκτός κι αν βρούμε κάτι μοναδικό».

Το Oumuamua πάντως ενδέχεται να χάσει την μοναδικότητά του σύντομα. Οι 14 ερευνητές εκτιμούν πως την επόμενη δεκαετία, χάρη στην ενίσχυση των δυνατοτήτων της ανθρωπότητας να παρακολουθεί το ηλιακό σύστημα, θα εντοπιστούν πολλοί ακόμα διαστρικοί «ταξιδιώτες».

Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news
Τήνος: Οι τεράστιοι μονόλιθοι που σύμφωνα με τον μύθο αποτελούν απομεινάρια της Τιτανομαχίας

Βώλακας: Το χωριό με τους τεράστιους μονόλιθους. Ο μύθος λέει ότι είναι τα απομεινάρια της μάχης Γιγάντων και Τιτάνων. Σήμερα αποτελεί πόλο έλξης αναρριχητών που έρχονται στην Ελλάδα από όλο τον κόσμο.

Σε ένα μικρό χωριό της Τήνου το τοπίο από κυκλαδίτικο μετατρέπεται σε σεληνιακό. Γρανιτένιοι ηφαιστειογενείς ογκόλιθοι βρίσκονται διάσπαρτοι στο οροπέδιο του Βωλάκα, που βρίσκεται κοντά στην Χώρα του νησιού.

Οι σχηματισμοί των βράχων ενίοτε θυμίζουν πουλιά, ζώα, ανθρώπινα σώματα ή τις περισσότερες φορές απλά βόλους, από όπου προήλθε και η ονομασία του χωριού.

Το πότε χτίστηκε ο Βώλακας είναι αδύνατον να προσδιοριστεί, αλλά πιθανολογείται πως είναι από τα παλαιότερα χωριά του νησιού.

Δεν αποκλείεται η περιοχή να κατοικείται πριν από το 2.000 π.Χ., καθώς μέσα σε βράχια έχουν βρεθεί δυο κομμάτια οψιδιανού, πέτρωμα φυσικού μαύρου γυαλιού με το οποίο έφτιαχναν εργαλεία εκείνης της περιόδου.

Ο ομώνυμος οικισμός με τα λιγοστά κάτασπρα σπιτάκια του, ακουμπισμένα στους τεράστιους μονόλιθους αποτελεί μοναδικό θέαμα. Για τους λάτρεις της μυθολογίας, υπάρχει η εξήγηση ότι το περίεργο αυτό θέαμα είναι ένα τα τελευταία απομεινάρια της μάχης μεταξύ Γιγάντων και Τιτάνων.

Το τοπίο έχει γεννήσει θρύλους αλλά έχει προσελκύσει και το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες. Η πρώτη λέει ότι οι βράχοι προήλθαν από έκρηξη ηφαιστείου 20 περίπου εκατομμύρια χρόνια πριν.

Σύμφωνα με τη δεύτερη θεωρία, η θάλασσα έφτανε μέχρι τον Βώλακα, εκατομμύρια χρόνια πριν. Με την απόσυρση της θάλασσας παρέμειναν τα βράχια, με το χαρακτηριστικό τους σχήμα να οφείλεται στην υδάτινη διάβρωση, ενώ μια τρίτη θεωρία αναφέρει ότι τμήμα μετεωρίτη που προσέκρουσε στην περιοχή με αποτέλεσμα τον σχηματισμό των βράχων.

Το χωριό του Βώλακα με τους γρανιτένιους ογκόλιθους
Το χωριό του Βώλακα με τους γρανιτένιους ογκόλιθους
Ο καθηγητής υδρογεωλογίας και τεχνικής γεωλογίας του πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Στουρνάρας, ο οποίος είναι λάτρης της Τήνου και πιστός «προσκυνητής» του εντυπωσιακού ανάγλυφου της ενδοχώρας της, έχει επισταμένα μελετήσει το γρανιτικό πεδίο της περιοχής.

Γρανιτένιοι ηφαιστειογενείς ογκόλιθοι βρίσκονται διάσπαρτοι στο οροπέδιο του Βώλακα
Γρανιτένιοι ηφαιστειογενείς ογκόλιθοι βρίσκονται διάσπαρτοι στο οροπέδιο του Βώλακα
Όπως διαπίστωσε τα απόκοσμα, στρογγυλά βράχια οφείλονται στη διάβρωση και την αποσάθρωση του πετρωμένου μάγματος, του διάπυρου που γεμίζει το εσωτερικό της Γης, το οποίο βγαίνει ενίοτε στερεοποιημένο στην επιφάνεια.

Από τη στιγμή που ο γρανίτης βγήκε στην επιφάνεια σε στέρεη μορφή, τη σκυτάλη της διαμόρφωσής του πήραν τα διάφορα στοιχεία της φύσης, όπως η θερμοκρασία, οι άνεμοι και η υγρασία.

Σπίτι χτισμένο πάνω στο βράχο
Σπίτι χτισμένο πάνω στο βράχο
Για τους κατοίκους του χωριού, οι οποίοι είναι ελάχιστοι, οι ογκόλιθοι είναι μέρος της καθημερινότητάς τους. Πολλά από τα σπίτια του χωριού είναι χτισμένα πάνω σε βράχους, με τους τοίχους να ενσωματώνουν τις γρανιτικές σφαίρες και τα δωμάτια να ορίζονται συχνά από αυτές. Σε ένα σπίτι, μάλιστα, η στρογγυλή πέτρα εισβάλλει στην κρεβατοκάμαρα με αποτέλεσμα το κρεβάτι να έχει τρία πόδια, αφού το τέταρτο ακουμπά στον βράχο.

Οι ντόπιοι λένε ότι ένα από τα καλύτερα σημεία για να θαυμάσει κανείς τη γρανιτική μεγαλοπρέπεια του τοπίου, είναι ένα άνοιγμα, γνωστό ως «του Βουράκη η Πλάκα», τρία λεπτά πίσω από την εκκλησία του χωριού. Το χωριό των αναρριχητών Τα βράχια του Βώλακα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια πόλος έλξης για… βραχομανείς από όλο τον κόσμο.

Αναρριχητές από τη Γερμανία κι άλλες χώρες της Ευρώπης συρρέουν στην Τήνο και επιδίδονται στο αγαπημένο τους bouldering, στην αναρρίχηση δηλαδή χαμηλού ύψους βράχων χωρίς σχοινιά. Ο Karsten Oelze, Γερμανός γκουρού του αθλήματος, έχει χαρακτηρίσει το χωριό της Τήνου ως το μεγαλύτερο σε έκταση πεδίο boulder της Ευρώπης.

Η τέχνη του καλαθιού Η ομορφιά, όμως και οι ιδιαιτερότητες του αυτού του μικρού χωριού δεν εξαντλούνται στο φυσικό του τοπίο. Οι κάτοικοι του Βώλακα ασχολούνται σχεδόν από πάντα με την καλαθοπλεκτική. Το χωριό ήταν ο βασικός προμηθευτής κοφινιών και κάθε είδους καλαθιών για τους αγρότες της Τήνου, αλλά και των γύρω νησιών.

Η μακρόχρονη ιστορία της τέχνης της καλαθοπλεκτικής επιβεβαιώνεται ακόμη και από τις δοξασίες της θρησκευτικής παράδοσης. Η παλαιότερη καταγεγραμμένη εκκλησία της περιοχής ονομάζεται «Παναγία η Καλαμάν».

Η ιστορία της εκκλησίας αναφέρει ότι πήρε το όνομά της, όταν στα μέσα του 18ου αιώνα πυκνά καλάμια υψώθηκαν σαν θαύμα γύρω από το ξωκλήσι που υπήρχε τότε, προστατεύοντας τους χωρικούς από την επιδρομή Αλγερινών πειρατών.

Προς τιμή της Παναγίας, το 1792, στο ίδιο σημείο, οι κάτοικοι έχτισαν ένα μεγαλύτερο ξωκλήσι, το οποίο ονόμασαν «Παναγία η Καλαμάν» (των Καλαμιών)….

Δείτε εδώ το βίντεο:




Πηγή: Ταξίδι στο Ανεξήγητο

Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news
 Όταν οι δρομείς έπιναν σαμπάνια σαν ενεργειακό ποτό
 Ο Dorando Pietri υποβοηθούμενος στην γραμμή του τερματισμού ενώ κρατάει έναν φελλό
 Στον μαραθώνιο του 1908 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, οι αθλητές ήπιαν κάμποσο αλκοόλ κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Στις 24 Ιουλίου του 1908, ο Μαραθώνιος των Ολυμπιακών του Λονδίνου έμεινε στην ιστορία. Στην πόλη επικρατούσε καλοκαιρινή ζέστη και ο νέος δρόμος που έτρεχαν οι αθλητές καταπονούσε τα πόδια τους. Την τελευταία στιγμή, η διαδρομή επεκτάθηκε σχεδόν δύο μίλια, ορίζοντας έτσι το επίσημο μήκος της διαδρομής στα 42.195 χιλιόμετρα (η απόσταση των 42 χιλιομέτρων είναι η απόσταση μεταξύ των ανακτόρων του Ουίνδσορ και του Ολυμπιακού σταδίου στο Shepherd' s Bush στα δυτικά του Λονδίνου. Η απόσταση καθορίστηκε στα 42 χιλιόμετρα και επίσης ένα γύρο του σταδίου το οποίο κατέληξε να είναι 42.195 μέτρα, παίρνοντας υπόψη και την καλύτερη θέση για την βασιλική οικογένεια).

Πενήντα πέντε δρομείς ξεκίνησαν από το Ουίνδσορ, αλλά μόνο 27 κατάφεραν να φτάσουν στη γραμμή τερματισμού. Η πλειοψηφία των δρομέων σταμάτησε πριν από τη μέση. Αρκετοί αθλητές, για να αποκτήσουν ενέργεια, στράφηκαν σε απίστευτες -αλλά συνήθεις εκείνη την εποχή- πηγές: το μπράντυ, αφρώδη οίνους, αλλά και... τη στρυχνίνη, το γνωστό σήμερα ποντικοφάρμακο.

Σήμερα μας φαίνεται τρελό (στην καλύτερη των περιπτώσεων...) αλλά οι άνθρωποι εκείνη την εποχή πίστευαν ότι τα αλκοολούχα κοκτέιλ με στρυχνίνη ήταν ενεργειακά. Άλλωστε, στην Αρχαία Ελλάδα και στην Αυτοκρατορική Κίνα οι αθλητές έπιναν πριν από έναν αγώνα.

Η σύγχρονη χρήση του αλκοόλ στον αθλητισμό μπορεί να ανιχνευθεί στους αγώνες του 19ου αιώνα. Μεγάλες διαδρομές, των δεκάδων ή εκατοντάδων μιλίων, ήταν γεγονότα που γοήτευαν τη Μεγάλη Βρετανία και συστήνονταν στους αγωνιζόμενους "πεζούς" να καταναλώνουν πολλή σαμπάνια κατά τη διάρκεια του αγώνα. Χρόνια αργότερα, οι μαραθωνοδρόμοι λάμβαναν σημαντικές ποσότητες αλκοόλ από τους εκπαιδευτές ή τους βοηθούς τους, που τους ακολουθούσαν σε αυτοκίνητα ή σε ποδήλατα.

Δρομείς του Μαραθωνίου του 1908
Δρομείς του Μαραθωνίου του 1908
Οι κοινές ουσίες περιελάμβαναν διάφορα είδη αλκοόλ και επικίνδυνα φάρμακα, από τη στρυχνίνη μέχρι την ηρωίνη ή την κοκαΐνη, τα οποία προορίζονταν να καλύπτουν τον πόνο, να αυξάνουν την επιθετικότητα ή να δίνουν γρήγορα ενέργεια. Οι εκπαιδευτές είχαν μυστικά κοκτέιλ. Η χρήση ηρωίνης και κοκαΐνης ως πρόσθετα για την αύξηση της απόδοσης δε σταμάτησε παρά μέχρι τη δεκαετία του 1920, όταν τα φάρμακα έγιναν ουσίες που χορηγούνται μόνο με συνταγή. Οι αθλητές όμως συνέχισαν να καταναλώνουν αλκοόλ κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μέχρι τη δεκαετία του '70 και του '80.

Το αλκοόλ επιλέχτηκε για τις διεγερτικές του επιδράσεις και την υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη, που σημαίνει ενέργεια. Η σαμπάνια ήταν ένα από τα αγαπημένα, χάρη στο -υποτιθέμενο- αναζωογονητικό άφρισμά της. Ταυτόχρονα, η χρήση της στρυχνίνης ως παρασιτοκτόνο δεν είχε ακόμη ανακαλυφθεί, οπότε πιστεύονταν ότι οι μικρές δόσεις αναζωογονούσαν τους κουρασμένους αθλητές.

Το 1896, στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι γνωστό ότι ο Σπύρος Λούις ήπιε ένα ποτήρι κονιάκ ενώ του είχαν απομείνει έξι μίλια ακόμη μέχρι τον τερματισμό. Ανανεώθηκε και κέρδισε το χρυσό. Οι δρομείς του Ολυμπιακού Μαραθωνίου του Σαιντ Λούις του 1904 έτρεχαν με τη θερμοκρασία να είναι στους 35οC και με οριακές συνθήκες απάνθρωπης διαδρομής. Σε όλη τη διαδρομή, ο Τόμας Χικς έτρωγε συχνά κοκτέιλ στρυχνίνης, μπράντυ και θειικού ασβεστίου. Το 1908, ο νικητής του μαραθώνιου του Σικάγου, σκηνοθέτης Albert Corey, χρέωσε τη νίκη του στο ότι έπινε σαμπάνια.

Στον Ολυμπιακό Μαραθώνιο του 1908, μερικοί δρομείς, συμπεριλαμβανομένων των πρώτων τεσσάρων, κατανάλωσαν κοκτέιλ αλκοόλ και στρυχνίνης κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Χάρη στην πρόσφατη νίκη του με ρεκόρ στο μαραθώνιο της Βοστώνης, ο Καναδός δρομέας Tom Longboat ήταν ο αγαπημένος δρομέας στους Αγώνες του Λονδίνου. Δυστυχώς όμως, δεν ολοκλήρωσε τον αγώνα ποτέ. Όταν πέρασε στη δεύτερη θέση, ο 20χρονος δρομέας έπεσε θύμα της απίστευτης ζέστης. Στο 17ο μίλι, πιθανώς αφυδατωμένος και εξαντλημένος, ο Longboat επιβράδυνε και περπατούσε. Αναζητώντας ενέργεια, στράφηκε στη σαμπάνια. Δύο μίλια αργότερα, κατέρρευσε. Στον ίδιο αγώνα, αλκοόλ κατανάλωσε και ο Charles Hefferon. Σε αντίθεση με τους περισσότερους δρομείς, φάνηκε να αντιμετωπίζει καλά τις αφιλόξενες συνθήκες. Στο 15ο μίλι, ο Hefferon προηγούνταν κατά δύο λεπτά. Εννέα μίλια αργότερα, είχε διπλασιάσει το χρόνο του και του απέμεναν λίγα λεπτά μέχρι το χρυσό μετάλλιο. Έτσι φαινόταν τουλάχιστον. Δύο μίλια από τη γραμμή τερματισμού, ο Hefferon "πήρε λίγη σαμπάνια", κάτι που αργότερα αναγνώρισε ο ίδιος ότι του κόστισε τη νίκη. Το ποτό, του προκάλεσε έντονους πόνους στο στομάχι και ο Hefferon αναγκάστηκε να επιβραδύνει, είδε δύο δρομείς να τον προσπερνούν και τερμάτισε τρίτος.

Ο Σουηδός δρομέας Gustaf Törnros στον Μαραθώνιο του 1908

Στη γραμμή τερματισμού, ο σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ (ο συγγραφέας του Σέρλοκ Χολμς) και 80.000 θεατές περίμεναν έναν "ενθουσιασμένο νικητή". Αντ' αυτού, είδαν τον Ιταλό σεφ ζαχαροπλαστικής Dorando Pietri, ένα "μικρόσωμο άντρα με κόκκινο σορτς" (όπως έγραψε ο Ντόυλ) να μπαίνει πρώτος και να γίνεται δεκτός με χειροκροτήματα". Στο τελευταίο τέταρτο του μιλίου, ο εξαντλημένος και ζαλισμένος Pietri είχε καταρρεύσει πέντε φορές, είχε τρέξει σε λάθος κατεύθυνση και μάλιστα, του είχε γίνει μασάζ στην περιοχή πάνω από την καρδιά από ειδικούς. Στην διάσημη -πλέον- φωτογραφία του Pietri που διασχίζει τη γραμμή τερματισμού, μπορεί κανείς να δει ότι στο χέρι του έχει έναν φελλό. Οι φελλοί που έσφιγγαν οι αθλητές στα χέρια τους, τους βοηθούσαν να ανακουφίσουν τα χέρια και τα δάχτυλά τους, αλλά λειτουργούσαν και σαν δοχεία για κρασί, μπράντυ και άλλα αμφίβολα ενεργειακά ποτά. Στο τέλος, η ανησυχία για τη ζωή του Pietri είχε ως αποτέλεσμα ο δρομέας να υποβασταχτεί μέχρι τη γραμμή του τερματισμού από έναν γιατρό, προκαλώντας την ενδεχόμενη αποβολή του και την ανακατανομή των μετάλλων. Κάποιοι αποδίδουν τη φυσική πτώση του Pietri στη μέθη, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο Longboat δηλητηριάστηκαν από τη στρυχνίνη.

Δεν είχαν όμως όλοι οι δρομείς κακή απόδοση. Ο χρυσός ολυμπιονίκης Johnny Hayes παραδέχτηκε ότι ήπιε μπράντυ κατά τη διάρκεια του αγώνα και ο χάλκινος Joseph Forshaw επέλεξε το μπράντυ για να θεραπεύσει ένα πλευρικό ράμμα. Ισχυρίστηκε ότι μετά "αισθάνθηκε καλά" και μπόρεσε να συνεχίσει. Την ίδια στιγμή, πιστεύονταν ότι η αφυδάτωση θεραπεύεται καλύτερα με το κρασί παρά με το νερό. Στους Αγώνες του Παρισιού το 1924 οι σταθμοί ενυδάτωσης διέθεταν ποτήρια κρασιού.

Χάρη στις μεταγενέστερες μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις του αλκοόλ στους μύες και την ενυδάτωση, οι εκπαιδευτές δεν προσφέρουν πλέον κοκτέιλ στρυχνίνης ή αφρώδης οίνους. Ωστόσο, το αλκοόλ είναι ακόμα επιλογή για όσους το επιθυμούν. Στο μαραθώνιο της γαλλικής πόλης Médoc, 23 διαφορετικά ποτήρια κρασί περιμένουν τους δρομείς κατά μήκος της διαδρομής των 26,2 μιλίων.


Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news
Λαθροκυνηγός καταδικάστηκε να παρακολουθεί την ταινία «Μπάμπι» κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του

Ένας λαθροκυνηγός που έχει κατ' επανάληψη παραβιάσει τον νόμο, καταδικάστηκε να παρακολουθεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα την ταινία κινουμένων σχεδίων "Μπάμπι", το κλασικό αριστούργημα του Γουόλτ Ντίσνεϊ που αφηγείται τη ζωή ενός ελαφιού, η μητέρα του οποίου σκοτώνεται από έναν κυνηγό.

Όπως αποφάσισε ένας δικαστής του Μισούρι, ο Ντέιβιντ Μπέρι θα πρέπει υποχρεωτικά να παρακολουθεί την ταινία τουλάχιστον μία φορά τον μήνα ενώ θα εκτίει την ποινή φυλάκισης ενός έτους που του επιβλήθηκε. Η έρευνα που οδήγησε στη σύλληψη και την καταδίκη του έχει χαρακτηριστεί "μια από τις σημαντικότερες που έχουν γίνει στην Πολιτεία για το ζήτημα της λαθροθηρίας".

Ο Μπέρι και άλλα μέλη της οικογένειάς του πιστεύεται ότι σκότωσαν εκατοντάδες ελάφια τα τελευταία τρία χρόνια, όπως ανέφερε η υπηρεσία προστασίας της φύσης του Μισούρι. Έβαζαν στο στόχαστρο μεγάλα αρσενικά, τα σκότωναν παράνομα, ιδίως τη νύχτα, τους έκοβαν το κεφάλι για να το χρησιμοποιήσουν ως "τρόπαιο" και άφηναν το υπόλοιπο σώμα, όπως εξήγησε ο εισαγγελέας της κομητείας Λόρενς, Ντον Τρότερ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Springfield News-Leader ο δικαστής Ρόμπερτ Τζορτζ διέταξε η πρώτη προβολή του "Μπάμπι" να γίνει πριν από τις 23 Δεκεμβρίου.



Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news
Φθιώτιδα: «Το Φάντασμα της Λουλούδας» καθήλωσε τα βλέμματα των κατοίκων

Μια φιγούρα, που η θέα της καθηλώνει το βλέμμα εμφανίστηκε στο Βελούχι πάνω από το Μαυρίλο, στη θέση Βράχος.

Πρόκειται, για το φάντασμα του Μπρόκεν ( Brocken Spectre).

Αυτή η γιγαντιαία φιγούρα είναι ένα σπάνιο φυσικό οπτικό φαινόμενο, το οποίο συμβαίνει όταν η σκιά ενός παρατηρητή πέσει πάνω στην επιφάνεια νεφών ή μιας πυκνής ομίχλης.

Το «κεφάλι» της μεγενθυμένης φιγούρας περιβάλλεται συχνά από δαχτυλίδια στα χρώματα του ουράνιου τόξου, τα οποία δημιουργούνται μόλις το φως του ήλιου πέσει σε μικροσκοπικά σταγονίδια νερού, αιωρούμενα στην ατμόσφαιρα και διασκορπισμένα πίσω από τον παρατηρητή.

Οι συχνές ομίχλες στο Μπρόκεν, βουνό στη Γερμανία, δημιούργησαν έναν τοπικό θρύλο, από τον οποίο το φαινόμενο αντλεί το όνομα.

Στην Ελλάδα το φάντασμα του Μπρόκεν είχε ξανά εμφανιστεί το 2016 στη Σάμο και η αντίστοιχη φωτογραφία είχε επιλεγεί στις 16 Οκτωβρίου του ’16 ως η “φωτογραφία της ημέρας” από τη ΝΑSA.

Φθιώτιδα: «Το Φάντασμα της Λουλούδας» καθήλωσε τα βλέμματα των κατοίκων

Φθιώτιδα: «Το Φάντασμα της Λουλούδας» καθήλωσε τα βλέμματα των κατοίκων

Φθιώτιδα: «Το Φάντασμα της Λουλούδας» καθήλωσε τα βλέμματα των κατοίκων


Πηγή
Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news
Παρνασσός 1905: Το ανεξήγητο φαινόμενο που απασχόλησε την επιστημονική κοινότητα

ΠΕΡΙΕΡΓΟΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟΝ

Πολύ περίεργον φαινόμενον, το οποίον δεν δύναταί τις να κατατάξη ακόμη ούτε μεταξύ των φωτογραφικών, ούτε των μετεωρολογικών, ούτε των χημικών φαινομένων, απασχολεί κατ’ αυτάς τον επιστημονικόν κόσμον και τηρείται μυστικόν μέχρις ότου εξακριβωθεί περί τίνος ορισμένως πρόκειται.

Πρότινος ομάς σεβαστών προσώπων εν οις και γνωστοί επιστήμονες εξέδραμον μέχρι του όρους Παρνασσού εις την κορυφήν του οποίου επρόκειτο να ανέλθωσι.

Πράγματι εξεκίνησαν διά την κορυφήν πριν ακόμη ξημερώσει και έφθασαν πριν έτι ανατείλει ο ήλιος. Μεταξύ των εκδρομέων ήτο και εις επιστήμων, όστις έφερε μεθ’ εαυτού και φωτογραφικήν συσκευήν.

Ο ήλιος δεν είχεν ανατείλει εισέτι. Οι εκδρομείς έλαβον θέσιν εις όμιλον και μεν το φως εκείνο, το οποίον χύνει εις το διάστημα ο φωτοβόλος δίσκος της ημέρας πριν εμφανισθεί επί του ουρανίου θόλου ο ερασιτέχνης φωτογράφος, ετράβηξε δυο-τρείς πλάκας.

Παρνασσός 1905: Το ανεξήγητο φαινόμενο που απασχόλησε την επιστημονική κοινότητα


Οι διαφανείς άνθρωποι


Την επομένην οι εκδρομείς είχον επανέλθει εις Αθήνας και ο λαβών τας φωτογραφίας έσπευσε να εμφανίσει – όπως λέγουν – τας πλάκας.

Μόλις όμως είχεν αρχίσει η εμφάνισις παρατηρεί ότι τα σώματα των αποτελούντων τον όμιλον των εκδρομέων δεν διεγράφοντο επί της πλακός εναργώς, αλλ’ αμυδρώς ως σκιαί. Ενώ τουναντίον τα πέριξ αντικείμενα ήσαν καθαρώτατα. Και περιεργότερον ακόμη εις όλας τας πλάκας τούτο.

Αλλά περιέπεσεν εις μείζονα έκπληξιν όταν, αφού εξηράνθησαν αι πλάκες και ετύπωσεν επί φωτογραφικού χάρτου, είδεν ότι τα σώματα των εκδρομέων ήσαν τέλειαι σκιαί, αληθινά φαντάσματα. Διεκρίνοντο τα χαρακτηριστικά των, τα ενδύματά των, αλλά δια μέσου αυτών διεκρίνοντο τα όπισθεν αντικείμενα.

Όπερ δε περιεργότερον: Διεκρίνοντο μέσα εις τα σώματά των τα χόρτα, τα λιθάρια, αι κροκάλαι και εν στυλίδιον, ένας μικρός πάσσαλος, τον οποίον είχε τοποθετήσει εκεί η γαιωδετική αποστολή.


Αι εικασίαι


Έσπευσαν τότε να επιδείξουν τας εικόνας εις τους λοιπούς συνεκδρομείς, οι οποίοι έμειναν κατάπληκτοι, αγνοούντες που πρέπει να αποδοθεί το φαινόμενον τούτο.

Πολλαί εικασίαι εξηνέχθησαν. Οπωσδήποτε πάντως ακτίνες εκπεμφθείσαι όπισθεν των εκδρομέων διεπέρασαν τα σώματά των και προσέβαλον την φωτογραφικήν πλάκα. Ποίου όμως είδους ακτίνες;

Κατά τίνα γνώμην το φαινόμενον οφείλεται πιθανώς εις τας πέραν του ιώδους χημικάς ακτίνας του ηλιακού φωτός, αίτινες πριν προβάλει ο ήλιος εις τον ορίζοντα, επειδή είναι διαθλαστικώτεραι, διεθλάσθησαν εις τα στρώματα της ατμοσφαίρας και καμπυλωθείσαι προσέλαβον την φωτογραφικήν πλάκα, αφού διεπέρασαν τα ανθρώπινα σώματα. Περίεργον όμως είναι ότι αι υπεριώδεις αύται ακτίνες διαπερώσι και τα οστά, διότι οστά δεν διεγράφησαν επί των φωτογραφικών πλακών.

Αλλά δεν αποκλείεται και η πιθανή εκπομπή ακτίνων εκ της ράχεως του όρους. Εξεφράσθη δηλαδή και η υπόνοια μήπως άλλας τι εκπέμπον χημικάς ακτίνας και προσκεχωσμένον να υπήρξεν η αφορμή του φαινομένου.

Τούτο είναι εύκολον να εξακριβωθεί δια πειραμάτων. Αν δηλαδή πρόκειται περί των υπωριωδών ακτίνων του ηλιακού φάσματος, το φαινόμενον θα παρατηρηθεί και εις άλλα σημεία.

Οπωσδήποτε η ομάς των εκδρομέων απεφάσισε τηρούσα μεγάλην επιφυλακτικότητα πριν ή προβεί εις ανακοίνωσιν να προβεί εις πειράματα ζητούσα και την γνώμην των κορυφαίων σοφών μας.

Φαντασθείτε δε αν επρόκειτο περί άλατος Ραδίου, το οποίον να εκπέμπει τας ακτίνας ταύτας. Να επεφύλασσεν τάχα η Τύχη τοιούτον θησαυρόν δια την Ελλάδα;
Βρ.

Υ.Γ. Ελησμόνησα να προσθέσω ότι αν πρόκειται περί νέων ακτίνων υπεριωδών, η ομάς των εκδρομέων, ήτις τας περετήρησε πρώτη σκέπτεται να τας ονομάσει ακτίνας Π. εκ του Παρνασσού εφ’ ου παρετηρήθησαν το πρώτον.


Το παραπάνω δημοσίευμα το διαβάζουμε στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ στις 28/8/1905.


Πηγή
Ταξίδι στο Ανεξήγητο
Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news
Ο άνθρωπος που δεν κοιμήθηκε για 23 χρόνια

Το 1938, στην Ουγγαρία ζούσε ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν κατάφερε να κοιμηθεί τα τελευταία 23 χρόνια! Οι διασημότεροι ιατροί του κόσμου ενδιαφέρθηκαν για τη σπανιότατη περίπτωσή του και τα νοσοκομεία της Βουδαπέστης, στα οποία νοσηλεύθηκε επί μακρόν, διαπίστωσαν κατάπληκτοι ότι για 23 ολόκληρα χρόνια δεν αφέθηκε ούτε για μια στιγμή στη γλυκιά αγκαλιά του Μορφέα.

Επί έξι μήνες, ο άνθρωπος αυτός είχε συνοδούς ιατρούς, οι οποίοι εκ περιτροπής δεν τον εγκατέλειψαν ούτε για ένα λεπτό της ώρας μόνο και ανεπίβλεπτο. Καθ’ όλο αυτό το διάστημα, έτρωγε, έπινε, συζητούσε, αλλά ουδέποτε ξάπλωσε σε κρεβάτι!

“Ο άνθρωπος που δεν κοιμόταν” ονομαζόταν Paul Kern. Το 1915, κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπηρετούσε στο Μέτωπο της Πολωνίας, όπου τραυματίστηκε στο κεφάλι από θραύσμα χειροβομβίδας. Πιθανώς, καταστράφηκε το τμήμα του εγκεφάλου, το οποίο μεταβίβαζε, μέσω του νευρικού συστήματος, τη διάθεση του ύπνου και από τότε, δεν κατόρθωσε να ξανακοιμηθεί.

Αμερικανοί, Γερμανοί, Γάλλοι Καθηγητές και διάσημοι ιατροί επισκέπτονταν τη Βουδαπέστη, για να τον δουν και να τον εξετάσουν. Παρ’ όλες τις μεγάλες προσπάθειες, που κατέβαλλαν, δεν κατάφεραν ούτε να λύσουν το μυστήριο, ούτε να βρουν θεραπεία για την επαναφορά του ύπνου.

Ο Paul Kern κατοικούσε στα περίχωρα της Βουδαπέστης, πανευτυχής και πλήρης, με τη σύζυγό του και τα τρία τους παιδιά. Ήταν ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης και πολύ μορφωμένος άνθρωπος. Κατά το διάστημα της ημέρας, εργαζόταν σε Υπηρεσία Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Τις νύχτες, πάλι, καθόταν στο σπίτι του γαλήνια, διαβάζοντας, ως επί το πλείστον, εφημερίδες και βιβλία, ιδίως ταξιδιωτικά.

Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, μην έχοντας τι να κάνει για να γεμίσει τον άφθονο χρόνο του, έμαθε τέσσερις ξένες γλώσσες. Δεν συνήθιζε καθόλου να ξαπλώνει στο κρεβάτι του, αλλά αναπαυόταν σ’ ένα ανάκλιντρο, προκειμένου να ακούσει μουσική, δίχως ποτέ να κλείνει τα βλέφαρά του.

Είχε αρχίσει, όμως, να εξασθενεί η όρασή του και οι ιατροί τον υποχρέωσαν να ξαπλώνει το σώμα του στο κρεβάτι, σφαλίζοντας τα μάτια του, για τουλάχιστον δύο ώρες, προσποιούμενος τον κοιμισμένο. Πράγματι, ο Paul Kern κατόρθωσε να επιβληθεί στον εαυτό του και να κατακλίνεται τακτικά από την τρίτη μέχρι την πέμπτη πρωινή ώρα. Κατά τις δύο αυτές ώρες, έμενε ξαπλωμένος, δένοντας τα μάτια του, για να μην τα ανοίγει ασυναίσθητα και προσπαθούσε να ρεμβάζει και να ονειροπολεί σε απόλυτη ηρεμία, δίχως να εκστομίσει ούτε μια λέξη.

Ο Paul ήταν θεοσεβής. Από τις πέντε μέχρι τις επτά το πρωί, που θα σηκωνόταν από το κρεβάτι, φρόντιζε απαραιτήτως να μελετά τη Βίβλο και αρεσκόταν ιδιαιτέρως να απαγγέλλει τους Ψαλμούς του Δαυίδ. Έπειτα, πήγαινε στην εργασία του. Αλλά, προς το μεσημέρι, καταβαλλόταν από ένα υπερβολικό αίσθημα κόπωσης και καθόταν για μισή ώρα σε μια πολυθρόνα. Κατόπιν, έτρωγε και συνέχιζε την εργασία του, οπότε γύρω στις τέσσερις το μεσημέρι αισθανόταν ένα ακόμα πιο ισχυρό αίσθημα κόπωσης, η οποία τον συνέτριβε για τρία τέταρτα της ώρας. Συνήθως, κατά τη δύσκολη αυτή ώρα, είχε κοντά του έναν ιατρό, ο οποίος του έκανε τονωτική ένεση. Σε λίγο, συνερχόταν και το απόγευμα ήταν πλέον ευδιάθετος και ακμαίος.

Ο Paul Kern ήταν μετριοπαθής και δεν του άρεσε καθόλου να είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, λόγω της μοναδικής του περίπτωσης εξαιτίας της πρωτοφανούς αϋπνίας. Κάθε φορά που βρισκόταν σε κοινωνικές συναναστροφές και σε χώρους ψυχαγωγίας και ο κόσμος τον αναγνώριζε και τον περιεργαζόταν, εκείνος εξοργιζόταν και εξαφανιζόταν τάχιστα.

Διάφοροι ιμπρεσάριοι διάσημων θεάτρων του πρόσφεραν μεγάλα χρηματικά ποσά, για να δεχθεί να εμφανιστεί ενώπιον του κοινού ως “ο άνθρωπος που δεν κοιμόταν”. Επίσης, οι φιλοθεάμωνες Αμερικανοί του πρόσφεραν πολλά χρήματα για μια περιοδεία του στον Νέο Κόσμο. Μα, εκείνος απέρριψε όλες τις προσπάθειές τους με αγανάκτηση και αποτροπιασμό.

Επιπλέον, δεν αποδέχτηκε ποτέ τις προτάσεις των Γερμανών επιστημόνων, για να μεταβεί στο Βερολίνο και να δώσει διαλέξεις, αφηγούμενος την περίπτωσή του. Εκείνο, όμως, που τον εξώθησε στα άκρα ήταν μια πρόταση των Αμερικανών να αγοράσουν το κρανίο του και τον εγκέφαλό του μετά τον θάνατό του, έναντι αδράς αμοιβής.

    Δεν αποδέχομαι καμία πρόταση, που μου έχει γίνει. Δε θέλω να με θαυμάζουν, δε θέλω να με θεωρούν διαφορετικό, δε θέλω να μιλούν για μένα. Το μόνο πράγμα που επιθυμώ είναι να με αφήσουν να ζήσω ήσυχα με τους αγαπημένους μου, με την οικογένειά μου. Όσον αφορά στο κρανίο μου, δε θα με πείσουν ποτέ να το εγκαταλείψω ως βορά σε επιστημονικές παρατηρήσεις και μελέτες. Αντιθέτως, με τη διαθήκη μου, θα ορίσω ότι και αυτό θα επανέλθει, μαζί με το υπόλοιπο σώμα μου, όταν πεθάνω, στη μητέρα γη.

Ο Paul Kern, το 1938, ήταν ήδη πενήντα ετών και ένιωθε εξαιρετικά ακμαίος, δυνατός και αισιόδοξος για τη ζωή. Ήλπιζε να ζήσει τουλάχιστον είκοσι χρόνια ακόμη, για να καμαρώσει την οικογένειά του και δεν τον ένοιαζε καθόλου πλέον ότι είχε πια ξεχάσει πώς είναι να κοιμάσαι και να ξαποσταίνεις το κορμί και το μυαλό σου…

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 12/07/1938.

Ο άνθρωπος που δεν κοιμήθηκε για 23 χρόνια

Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news
 Πάλη με χταπόδια: ένα παράξενο και δημοφιλές για 20 χρόνια άθλημα

Κατά καιρούς έχουν υπάρξει πολλά παράξενα αθλήματα, αλλά εγκαταλείφθηκαν επειδή δεν ήταν δημοφιλή, ή ήταν επικίνδυνα ή επειδή εξαιτίας τους ταλαιπωρούνταν ζώα. Ένα από αυτά ήταν ένα που πιθανώς ήταν ενδιαφέρον για τους θεατές, αλλά ήταν επικίνδυνο για τους διαγωνιζόμενους -και ίσως θανατηφόρο. Αναφερόμαστε στην πάλη με χταπόδια που ήταν δημοφιλές στις ΗΠΑ γύρω στα μέσα του περασμένου αιώνα.

Πριν από έξι δεκαετίες, το περίεργο θέαμα, γνωστό ως "πάλη με χταπόδια", ήταν πραγματικότητα και προσέλκυε μέχρι και 5.000 θεατές.

Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά για το άθλημα είναι το 1949, στο περιοδικό Mechanix Illustrated. Στο άρθρο "Octopus Wrestling Is My Hobby", ο Wilmon Menard μίλησε για το ταξίδι του στην Ταϊτή, όπου συνάντησε έναν τοπικό κυνηγό που πάλεψε με ένα γιγαντιαίο χταπόδι.

 Πάλη με χταπόδια: ένα παράξενο και δημοφιλές για 20 χρόνια άθλημα
"Θέλετε να παλέψετε με ένα χταπόδι; Όλο αυτό ακούγεται σαν ένα αηδιαστικό άθλημα, αλλά είναι πολύ πιο διασκεδαστικό από το να κυνηγάς κάποιο αθώο και ακίνδυνο πλάσμα. Όταν παλεύετε και σκοτώνετε ένα χταπόδι, σώζετε τον θαλάσσιο κόσμο από έναν προδοτικό εχθρό", έγραψε ο Menard. "Καλύτερα να προσέξετε. Ή είσαι προσεκτικός ή είσαι νεκρός", κατέληξε.

Το παράξενο άθλημα κέρδισε σιγά-σιγά δημοτικότητα στις ΗΠΑ. Στην Τακόμα της Ουάσιγκτον οργανώθηκαν αγώνες πάλης χταποδιού, ένα άθλημα που την επόμενη δεκαετία προσέλκυσε όλο και περισσότερους παλαιστές και θεατές. Σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το 1957, περίπου 200 άτομα εμφανίστηκαν για να παρακολουθήσουν την πάλη για τον παγκόσμιο τίτλο στην Τακόμα εκείνη τη χρονιά.

Το άθλημα έφτασε στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και σύμφωνα με τις περισσότερες αναφορές, ένα από τα ετήσια Παγκόσμια Πρωταθλήματα Πάλης Χταπόδι συγκέντρωσε πάνω από 5.000 θεατές. Ευτυχώς για τα χταπόδια, αυτοί οι αγώνες δεν ήταν σχεδόν τόσο αιματηροί όσο η σύγκρουση του Wilmon Menard με το γιγαντιαίο χταπόδι στην Ταϊτή το 1949.

Το άθλημα περιλάμβανε μια ομάδα δυτών που θα κατέβαιναν στο νερό, σε βάθη μέχρι και 18 μέτρα, όπου θα έβρισκαν το χταπόδι στην κρυψώνα του. Οι ομάδες αποτελούνταν από δύο ή τρεις άνδρες, που θα αγωνίζονταν να απελευθερωθούν από τα πλοκάμια του και να το σύρουν στην επιφάνεια.

"Έχουν καλή αναρρόφηση, αλλά αν κανείς πιάσει τα πλοκάμια τους και τα τραβήξει, οι βεντούζες ελευθερώνονται. Δεν έχουν πολλή δύναμη", δήλωσε ο Gary Keffler, ένας από τους διοργανωτές τέτοιων εκδηλώσεων.

Οι βεντούζες έκαναν το άθλημα δύσκολο και επικίνδυνο. Μόλις το χταπόδι έβγαινε στην επιφάνεια, το μετρούσαν και η ομάδα με το μεγαλύτερο χταπόδι κέρδιζε τον ανταγωνισμό. Μετά την μέτρηση, τα περισσότερα από τα χταπόδια αφήνονταν και πάλι στη θάλασσα.

Η δημοτικότητα του αθλήματος έπεσε στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Το τελειωτικό χτύπημα δόθηκε από την πολιτεία της Ουάσιγκτον, η οποία ψήφισε ένα νόμο που απαγόρευε την παρενόχληση χταποδιών.


πηγή
Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news

 Thelema Abbey: ο μικρός ναός του Άλιστερ Κρόουλι στη Σικελία

Το 1919, ο Άλιστερ Κρόουλυ -ο γνωστός μυστικιστής και αποκρυφιστής που αυτοαποκαλούνταν "Θηρίο 666" (The Great Beast 666)- είχε μια αποκάλυψη: αυτός και οι ακόλουθοι του έπρεπε να δημιουργήσουν ένα ιερό, που θα τους επέτρεπε να ζουν το νόμο του Θελήματος (Thelema) -της θρησκείας που δημιούργησε- σε καθημερινή βάση. Το Thelema Abbey -όπως το αποκάλεσε- θα δημιουργούνταν στο μικρό ψαροχώρι Cefalù, στην Σικελία.

Ο Κρόουλυ αγόρασε τη Villa Santa Barbara για λίγα χρήματα. Ήταν ένα ισόγειο σπίτι που έβλεπε στη Μεσόγειο. ΤΟ κοινό δωμάτιο χρησιμοποιούνταν για τελετουργικές πρακτικές και είχε έναν πορφυρό "Magick" κύκλο, που ήταν σημαδεμένος με τα σημεία των μεγαλύτερων θεοτήτων του Θελήματος. Το δωμάτιο του Κρόουλυ, το ονόμαζε ο ίδιος "La chambre des cauchemars" ή το "Δωμάτιο των Εφιαλτών". Ήταν εξολοκλήρου βαμμένο από τον ίδιο με ερωτικές τοιχογραφίες, ερμαφρόδιτα ξωτικά και έντονα, χρωματιστά τέρατα. Αυτό το ιδιωτικό δωμάτιο χρησιμοποιήθηκε για συγκεκριμένες νυχτερινές μυήσεις, όπου χρησιμοποιούνταν ναρκωτικά.


Ο Κρόουλι με τα ρούχα του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής - πηγή

Ο Κρόουλυ θεωρούσε τον ναό του κάτι σαν σχολείο της Μαγείας (Magik) και του έδωσε κατάλληλο όνομα αποκαλώντας το "Collegium ad Spiritum Sanctum" ή Κολέγιο εναντίον του Αγίου Πνεύματος.

Η περίοδος του Cefalù ήταν μια από τις καλύτερες για τον Κρόουλυ, αν και υπέφερε από την εξάρτιση των ναρκωτικών και έγραψε το "Diary of a Drug Fiend" για να χρηματοδοτήσει την κοινότητα του. Το 1922, το πείραμα του μοναχισμού σταμάτησε όταν ο Raoul Loveday, ένας νεαρός μαθητής πέθανε από τυφώδη πυρετό όταν είπε νερό από μια πηγή.

Το έμβλημα της θρησκείας του Κρόουλι, Θέλημα - πηγή

Ο Κρόουλυ και οι άνθρωποι του εκδιώχθηκαν από το Μουσολίνι, ο οποίος δεν είχε καμία συμπάθεια για την πορνογραφικό τέχνη ή τον μυστικισμό. Μόλις έκλεισε το Abbey, οι χωρικοί ασβέστωσαν τις τοιχογραφίες. Από τότε το σπίτι θεωρήθηκε στοιχειωμένο και εγκαταλείφθηκε μέχρι το 1955, όταν το βρήκαν ο πειραματικός σκηνοθέτης Kenneth Anger και ο καθηγητής σεξολογίας Άλφρεντ Κίνσεϊ και προσπάθησαν να αναστηλώσουν το Chambre des Cauchemars, αποκαλύπτοντας το παρελθόν της κοινότητας του Κρόουλυ. Αλλά η έλλειψη χρημάτων και ο ξαφνικός θάνατος του Κίνσεϊ σταμάτησαν το εγχείρημα.

Το Thelema Abbey υπάρχει ακόμα και μπορεί όποιος θέλει να το επισκεφτεί και να δει μερικά απομεινάρια των τοιχογραφιών, και έτσι να πάρει μια γεύση της υπερβατικής κοσμολογίας του Κρόουλυ.

Μέχρι το 2010 το Abbey ήταν προς πώληση.











φωτογραφίες: Luigi Santos-Hammarlund
πηγή
Ειδήσεις, Μουσική, Κινηματογράφος, Ανεξήγητα, Υγεία, Ταξίδια όλα σε ένα site,news

 25 μηνύματα, που δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί

Κώδικες, μηνύματα που δεν έχουν παραληφθεί και άλυτα μυστήρια. Μια λίστα για δυνατά μυαλά. Αν λύσετε κάποιο από αυτά, να ειδοποιήσετε τις αρχές

Σας παρουσιάζουμε τη λίστα με τα 25 από τα πιο αινιγματικά άλυτα μυστήρια και κώδικες όλου του κόσμου. Το μυστήριο συνεχίζεται μέχρι σήμερα και όσοι θεωρείτε ότι μπορείτε να βρείτε άκρη, παρακάτω μπορείτε να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας.


O αλγόριθμος κρυπτογράφησης Beale



Ο αλγόριθμος κρυπτογράφησης Beale περιλαμβάνει τρία κρυπτοκείμενα που υποτίθεται ότι αποκαλύπτουν την τοποθεσία ενός από τους μεγαλύτερους κρυμμένους θησαυρούς στην ιστορία των ΗΠΑ: χιλιάδες λίρες από χρυσό, ασήμι και κοσμήματα. Η ύπαρξη του θησαυρού αρχικά “εντοπίστηκε” από έναν μυστηριώδη άνδρα με το (γνωστό) όνομα Thomas Jefferson Beale, το 1818 στο Κολοράντο.


Το Χειρόγραφο Voynich


Το χειρόγραφο πήρε το όνομά του από τον πολωνικής καταγωγής Αμερικανό βιβλιοπώλη και παλαιοπώλη, Wilfrid M. Voynich, ο οποίος το απέκτησε το 1912. Το εν λόγω χειρόγραφο είναι ένα λεπτομερές βιβλίο 240 σελίδων, γραμμένο σε μια γλώσσα που παραμένει και σήμερα εντελώς άγνωστη. Οι σελίδες του είναι γεμάτες με πολύχρωμα σχέδια, παράξενα διαγράμματα, περίεργα γεγονότα και φυτά που δεν θυμίζουν κανένα γνωστό είδος, συμβάλλοντας έτσι στην ίντριγκα του εγγράφου και στη δυσκολία αποκρυπτογράφησης.


Τα κρυπτογραφημένα μηνύματα του Zodiac


Ο λόγος για μια σειρά τεσσάρων κρυπτογραφημένων μηνυμάτων που πιστεύεται ότι έχουν γραφτεί από τον διάσημο Zodiac Killer, έναν κατά συρροή δολοφόνο, ο οποίος τρομοκρατούσε τους κατοίκους του San Francisco Bay Area στα τέλη του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Οι επιστολές πιθανόν γράφτηκαν ως ένας τρόπος να κοροϊδέψει τους δημοσιογράφους και την αστυνομία. Μόνο ένα από τα μηνύματα έχει αποκρυπτογραφηθεί, ενώ τα υπόλοιπα τρία παραμένουν άλυτα.


Το κρυπτογραφημένο γλυπτό Kryptos (φωτογραφία στην αρχή)

To Kryptos είναι ένα μυστηριώδες κρυπτογραφημένο γλυπτό που σχεδιάστηκε από τον καλλιτέχνη Jim Sanborn και βρίσκεται ακριβώς έξω από την έδρα της CIA στο Λάνγκλεϊ της Βιρτζίνια. Πρόκειται για 865 συνολικά χαρακτήρες που δεν βγάζουν κανένα νόημα, που είναι γραμμένοι σε χαλκό πάχους 1,25 εκ.

Ο γλύπτης εμπνεύστηκε το έργο του από την ελληνική λέξη "κρυφός" και θεωρεί ότι είναι ένας στοχασμός στη φύση της μυστικότητας αφού το μήνυμά του είναι εξ ολοκλήρου κρυπτογραφημένο.


Το κρυπτογραφημένο μήνυμα του Edward Elgar


Το 1897, ο συνθέτης Edward Elgar έστειλε αυτό το κρυπτογραφημένο μήνυμα σε μια 23χρονη φίλη του, την Dora Penny


Βιβλίο για την κρυπτογραφία από τον Agapeyeff


Ο Alexander d'Agapeyeff έγραψε ένα βιβλίο για την κρυπτογραφία το 1939 συμπεριλαμβανομένης μιας που δημιούργησε ο ίδιος


Γραμμική Α


Γραμμική Α: Το 1990, ένας αριθμός πήλινων σπασμένων δοχείων βρέθηκαν στη Κρήτη και χρονολογούνται από το 1800 π.Χ. Περιέχει δυο γραφές, την Γραμμική Α και Β. Μόνο η Β έχει αποκρυπτογραφηθεί


Ο δίσκος της Φαιστού


Το μυστήριο του δίσκου της Φαιστού είναι μια ιστορία από τα μέρη μας. Ανακαλύφθηκε από τον ιταλό αρχαιολόγο Luigi Pernier το 1908 στο μινωικό ανάκτορο της Φαιστού. Ο δίσκος είναι κατασκευασμένος από ψημένο πηλό και περιέχει μυστηριώδη σύμβολα που ενδέχεται να αντιπροσωπεύουν μια άγνωστη μορφή ιερογλυφικών. Πιστεύεται ότι έχει σχεδιαστεί κάποια στιγμή κατά τη δεύτερη χιλιετία π.Χ.


Κρυπτογραφία σε ράβδους χρυσού


Επτά ράβδοι χρυσού που βρέθηκαν στη Σαγκάη. Περιέχουν εικόνες, γράμματα και λατινικά γράμματα


Κρυπτογραφήματα από τον πολιτισμό της κοιλάδας του Ινδού


Ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού υπήρχε μεταξύ 2600-1800 π.Χ.. 'Άφησαν πίσω τους χιλιάδες αντικείμενα χαραγμένα


Οι κώδικες Feynman
Το 1987, ο RIchard Feynman έδωσε τρεις κώδικες σε έναν συνάδελφο. Από τότε μόνο ένας έχει λυθεί.

Ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς, ο οποίος τιμήθηκε και με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την δουλειά του στην Κβαντική Μηχανική, ειδικά για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της Κβαντικής ηλεκτροδυναμικής.


Γερμανικός μηχανισμός κρυπτογράφησης του Β 'Παγκόσμιου Πόλεμου
Μηχανισμός κρυπτογράφησης που χρησιμοποιήθηκε από τη Γερμανία στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε ως αποτέλεσμα ορισμένα από τα μηνύματα να μην αποκρυπτογραφηθούν.

Μήνυμα σε περιστέρι
Μήνυμα που βρέθηκε στο δεμένο στο πόδι ενός περιστεριού που ποτέ δεν κατάφεραν να το αποκρυπτογραφήσουν

Το Rongorongo
Το 1868, οι Ευρωπαίοι βρήκαν ξύλινα γλυπτά θρησκευτικών χειροποίητων αντικειμένων και επιπλέον αρκετών επιγραφών γνωστών ως Rongo - Rongo, οι οποίες αποτελούσαν ένα αρχείο της χαμένης γλώσσας του Rapa Nui

Το Rongorongo είναι ένα σύστημα μυστηριωδών ιερογλυφικών που ανακαλύφθηκε γραμμένο σε διάφορα αντικείμενα στα Νησία του Πάσχα. Πολλοί πιστεύουν ότι αντιπροσωπεύουν ένα χαμένο σύστημα γραφής ή μία πρώτη γραφή και θα μπορούσε να είναι ένας από τις μόλις 3 ή 4 ανεξάρτητες εφευρέσεις της γραφής στην ιστορία της ανθρωπότητας.


Vinca


Μια συλλογή από σύμβολα που βρέθηκαν σε χειροποίητα αντικείμενα που χρονολογούνται από το 6.000 έως το 4.500 π.Χ. Δεν είναι γνωστό αν αυτά τα σύμβολα είναι ένα σύστημα γραφής.


Επιγραφή Proto-Elamite


Επιγραφή που βρέθηκε στο νοτιοδυτικό Ιράν και χρονολογείται από το 2900 π.Χ


Κώδικας Rohonc


Επιγραφή που βρέθηκε στην Ουγγαρία γραμμένη σε άγνωστη γλώσσα


Το μυστήριο του Taman Shud

Ένα πτώμα ξεβράστηκε στις ακτές του Somerton στην περιοχή Αδελαΐδα, το 1948 μαζί με κάτι χαρτάκια. Το θύμα δεν αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, δεν έφερε κανένα τραύμα και δεν βρέθηκε δηλητήριο στον οργανισμό του. Κανείς δεν γνωρίζει πώς πέθανε. Το μόνο στοιχείο που βρέθηκε πάνω του ήταν ένα σημείωμα με τις λέξεις "Tamam Shud", (τετέλεσται). Η φράση ήταν απόσπασμα από ένα βιβλίο με ποιήματα του Ομάρ Καγιάμ, το οποίο βρέθηκε κοντά στο πτώμα. Μέσα στο βιβλίο οι αρχές βρήκαν ένα κωδικοποιημένο μήνυμα που ακόμα δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί και η υπόθεση παραμένει άλυτη.


Το μυστήριο McCormick


Το 1999, το πτώμα του Ricky McCormick βρέθηκε στο ανατολικό Μιζούρι. Στις τσέπες του είχε δυο αλγόριθμους κρυπτογραφημένους. Το FBI έχει ζητήσει τη βοήθεια του κοινού


Chaocipher


Το κείμενο ήταν στην αυτοβιογραφία του συγγραφέα JF κ. Byrne.


Επιγραφή στο Staffordshire


Εκ πρώτης όψεως, αυτό το μνημείο από τον 18ο αιώνα στο Staffordshire της Αγγλίας, δεν έχει κάτι το παράξενο. Όμως, με μια πιο προσεκτική ματιά, ο παρατηρητής θα δει μία μυστηριώδη επιγραφή: DOUOSVAVVM. Εδώ και 250 χρόνια, κανείς δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει τι σημαίνουν αυτά τα γράμματα.

Κώδικας Navajo
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι σύμμαχοι χρησιμοποιούσαν τη γραφή των Ινδών Navajo.


Blitz


Ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου σε ένα βομβαρδισμένο κελάρι στο Ανατολικό Λονδίνο. Απεικονίζουν 50 καλλιγραφικά σύμβολα ... πιθανώς του 18ου αιώνα.


Η κρυπτογράφηση Vigenere


Η κρυπτογράφηση Vigenere είναι μια μέθοδος κρυπτογράφησης με την μορφή της πολυαλφαβητικής υποκατάστασης και έχει εφευρεθεί εκ νέου πολλές φορές. Η μέθοδος περιγράφηκε αρχικά το 1553 από τον Giovan Battista Bellaso.

Η κρυπτογράφηση αυτή είναι γνωστή γιατί, ενώ είναι εύκολο να τη κατανοήσουν και να την εφαρμόσουν, φαίνεται συχνά στους αρχάριους να είναι ακατόρθωτο να την αποκρυπτογραφήσουν.

Για την κρυπτογράφηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας πίνακας γνωστός ως τετράγωνο ή πίνακας Vigenere.


Κρυπτογραφημένα μηνύματα του Sir Francis Bacon


Λογοτεχνικό έργο του Sir Francis Bacon με κρυπτογραφημένα μηνύματα. Υπήρξε εικασίες ότι ήταν ο υπεύθυνος για τα έργα του Σαίξπηρ

πηγή