Ένα βίντεο που κυκλοφόρησε στο Vimeo τιμά την αχαλίνωτη φαντασία και το απαράμιλλο ταλέντο ενός σπουδαίου παραμυθά του σύγχρονου σινεμά: του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο.
Ο μεξικανός Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο ξεκαθάρισε από την αρχή, ότι δεν είναι ένας συνηθισμένος σκηνοθέτης. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, «Cronos» (μια απίστευτα μυσταγωγική βαμπιρική ιστορία) ανήγγειλε τη γέννηση ενός πολύ ξεχωριστού δημιουργού και έκτοτε ο ίδιος δεν σταμάτησε να εξελίσσεται, διαμορφώνοντας, από ταινία σε ταινία, το καταπληκτικό –εμφατικά μπαρόκ και μεγαλεπήβολο- στυλ του.
Η δεύτερη ταινία του, το θεοσκότεινο «Mimic» με την Μίρα Σορβίνο, θεωρήθηκε από πολλούς συμβατικό και ελάχιστα πρωτότυπο αλλά όσοι μπορούσαν να σκαλίσουν κάτω από την επιφάνεια, ήταν σε θέση να δουν ότι ο Ντελ Τόρο απλώς ακόνιζε τα εκφραστικά του μέσα, για να δημιουργήσει το πρώτο του φιλμικό κομψοτέχνημα: την υπέροχη «Ραχοκοκαλιά του Διαβόλου».
Μετά από ένα διάλειμμα χολιγουντιανών υπερπαραγωγών (τις οποίες, όμως, σφράγισε με την υψηλή αισθητική της εικονογραφίας το), το δεύτερο –και καλύτερο- «Blade» και το «Hellboy: Ο Ήρωας της Κόλασης» (βασισμένο στο μυθικό κόμικ του Μάικ Μινιόλα), ο Ντελ Τόρο ήταν έτοιμος να συμπληρώσει -και να απογειώσει στη σφαίρα της καθαρής φιλμικής ποίησης- τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις της «Ραχοκοκαλιάς…» με το ανυπέρβλητο αριστούργημά του, τον «Λαβύρινθο του Πάνα» που παραμένει και η καλύτερη ταινία του μέχρι σήμερα.
Τα «Hellboy II: Η Χρυσή Στρατιά», «Pacific Rim» και «Πορφυρός Λόφος», καίτοι συναρπαστικά, το καθένα με τον τρόπο του (ας παραδεχθούμε χωρίς ελιτισμούς ότι το οπτικό ύφος και ο λεπτοδουλεμένος φορμαλισμός του Ντελ Τόρο ντροπιάζουν πολλούς από τους μεγαλόσχημους συναδέλφους του), δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν αυτό το μείζον έργο.
Το εξάλεπτο βίντεο που δημιούργησε ο Αλεσάντρο Περατζόλι, διατρέχει εν τάχει κάποιες από τις πιο εντυπωσιακές εμπνεύσεις του σκηνοθέτη, θυμίζοντας ότι ο Ντελ Τόρο είναι ένας από τους κορυφαίους κινηματογραφικούς στυλίστες της εποχής μας.
Υποκλιθείτε μαζί του (και μαζί μας) στο μεγαλείο του μεξικανού οραματιστή, εδώ:
Από τον Γιάννη Σμοΐλη
Post A Comment: